رمزارز چیست؟
بیتکوین، رمز ارز، کریپتوکارنسی واژه‌هایی است که این روزها از افراد و رسانه‌های مختلف می‌شنویم.شاید بتوان این ادعا را مطرح کرد که در شرایط فعلی نه تنها اکثریت جامعه با این لغات سروکار دارند که میلیون‌ها نفر ایرانی در حال سرمایه‌گذاری در این بازار هستند اما به راستی مفهوم دقیق این لغات چیست؟بیت کوین چیست؟چه ویژگی دارد؟به چه چیزی رمزارز می‌گویند؟
برای پاسخ به این سوالات باید تقریبا به یک دهه قبل بازگشت زمانی که بانک‌ها تنها نظام پولی در سراسر دنیا محسوب می‌شد و به یکباره با مشکلات عدیده‌ای نیز روبه رو شدند در واقع همزمان با بحران مالی2009 و آشکار شدن ناتوانی و نقاط ضعف بانک‌ها در یک سری از مسائل، شخص یا اشخاصی که همچنان نیز هویت واقعی آنها مشخص نیست در اقدامی دست به ابداع یک رمزارز زدند.
تفاوت رمزارز و ارز دیجیتال
رمزارز(یا ارز رمزپایه) یک گونه از پول دیجیتال است که در آن تولید واحد پول و تایید اصالت تراکنش پول با استفاده از الگوریتم‌های رمزگذاری کنترل می‌شود و معمولاً به‌طور نامتمرکز در واقع یعنی بدون وابستگی به یک بانک مرکزی کار میکند.در حقیقت هرگونه ارزی که تنها به صورت دیجیتالی وجود داشته باشد و صادرکننده یا تنظیم‌کننده مرکزی نداشته باشد اما از سامانه توزیع شده برای ذخیره تراکنش‌ها و مدیریت انتشار واحدهای جدید استفاده کند رمزارز گفته می‌شود.
با این وجود میان ارزدیجیتال و رمزارز تفاوت‌هایی وجود دارد. ارز دیجیتال، اصطلاحی کلیدی برای توصیف تمام پول‌های الکترونیکی است و شامل ارز مجازی و رمزارز می‌شود.ارز دیجیتال تنها در قالب دیجیتال و الکترونیکی در دسترس است و بر خلاف یک دلار یا یک سکه، هیچ اعتبار و پشتوانه‌ای ندارد. ارزهای دیجیتال که تنها با استفاده از کیف پول الکترونیکی یا شبکه‌ای مشخص قابلیت خرج کردن یا منتسب کردن به یک فرد را دارند، معمولا پول دیجیتالی یا پول نقد سایبری نیز نامیده میشوند.
در سال ۲۰۱۴ رمزارز، ارز دیجیتالی تعریف شد که در آن از فنون رمزنگاری برای مقررات‌گذاری تولید واحدهای جدید ارز و تایید انتقال وجوه استفاده می‌شود و مستقل از یک بانک مرکزی فعالیت دارد اما امروزه هر گونه سامانه پول الکترونیکی که برای خرید و فروش آنلاین استفاده می‌شود و نیازی به بانک مرکزی نداشته باشد را رمزارز تعریف میکنند.
رمزارزها با اختراعشان توانستند نقاط ضعف موجود در نظام بانکی از جمله کارمزد بالا، متمرکز بودن، سرعت پایین در نقل و انتقال و غیره را رفع کنند در حقیقت برای رفع چنین نقاط ضعفی رمزنگاری این ارزها و عملکرد نامتمرکزشان مورد استفاده قرار گرفت. نخستین رمزارز نامتمرکزی که توسط ساتوشی ناکاموتو اختراع شد، بیتکوین است پس از آن رمزارزهای متعددی ایجاد شده است تا جایی که پس از گذشت 12 سال از اختراع اولین رمزارز در حال حاضر 12هزار رمزارز دیگر روی کار آمده است که به آنها آلت‌کوین یا کوین‌های جایگزین می‌گویند.
از آنجا که رمزارزها به صورت نامتمرکز اداره میشوند، قدرت کشورها برای کنترل اقتصاد (که معمولا از طریق بانک مرکزی اعمال می‌شود) را تضعیف میکند. این مساله توسط طرفداران آن یک ویژگی مثبت تلقی می‌شود، اما توسط برخی از دولتها همین مساله یک ویژگی منفی محسوب شده و موجب مخالف با آنها می‌شود علاوه بر این ماهیت رمزنگاری‌شده تراکنش‌های مبتنی بر رمزارز باعث می‌شود که ردگیری این تراکنش‌ها دشوار یا غیرممکن باشد که این امر به عقیده برخی منتقدین زمینه‌ای مناسب برای استفاده از رمزارزها جهت پولشویی را فراهم میکند.
بسیاری از ما نمی‌دانیم که ارز دیجیتال یا رمزارزها یک فناوری جانبی هستند که در کنار ظهور فناوری‌های دیگر به وجود آمد. ساتوشی ناکاماتو که به عنوان مبدع بیت کوین شناخته می‌شود، اولین و شاید معروف‌ترین شخصی است که موضوع رمزارزها را بیان کرده است. در سال 2008 هنگامی که برای اولین بار نام «بیت کوین» برده شد، آقای ساتوشی اعلام کرد که «سیستم الکترونیکی نظیر به نظیر، برای جابجایی وجه نقد» ابداع کرده است.اما هدف او چیز دیگری بود، بسیاری از مخترعان ابزارهای مشابهی را پیش از وی ابداع کرده بودند.
در واقع اولین اعلام رسمی درباره بیت کوین به صورت یک سیستم تبادل وجه نقد الکترونیکی نظیر به نظیر برای جلوگیری از پرداخت‌های غیر مجاز به این معنی است که این سیستم به صورت غیرمتمرکز عمل کرده و هیچ سرور یا سازمان مرکزی در آن وجود نداشته است. این ابداع ساده، اما کاربردی ساتوشی سبب شد که او بتواند مجموعه‌ای از ابداعات دیگر را ارائه کند که سبب ایجاد یک سیستم مالی غیرمتمرکز شود.
رمزارز چگونه کار میکند؟
برای درک این مطلب که ارزهای دیجیتال به چه صورت کار میکنند، باید بدانید که هر سیستم پرداخت نیازمند داشتن حساب مشترکان، ترازنامه و سوابق تراکنش‌های مالی است درک این مطلب آسان است. اصلی‌ترین مسئله آن است که هر تراکنش در شبکه، نباید سبب تکرار شود و یا هر شخص نتواند بیش از حساب خود خرج کند. این مساله یعنی هر کاربر محدود به موجودی حساب خود باشد و بتواند به اندازه حسابش خرج کند. برای جلوگیری کردن از خرج مضاعف در سیستم‌های سنتی از یک سرور یا سازمان مرکزی استفاده می‌کنیم که تمام اطلاعات حساب‌ها، ترازنامه‌ها و تراکنش‌های انجام شده را در خود نگه می‌دارد.
در یک شبکه غیرمتمرکز، شما هیچ سرور یا سازمان مرکزی برای انجام این کار ندارید بنابراین نیازمند آن هستید که همه افرای که در یک شبکه حضور دارند را نسبت به اتفاقات مالی خودتان آگاه کنید. هر کدام از اعضایی که در یک شبکه ارز دیجیتال هستند، یک فهرست از تمام تراکنش‌های مالی تمامی اعضا را نزد خود نگه می‌دارد بنابراین تراکنش‌ها در زمانی معتبر است که با اطلاعات سابق تمام اعضا مطابقت داشته باشد، در غیر این صورت آن تراکنش غیرمعتبر است. به همین خاطر کسی نمی‌تواند بیشتر از حساب خود خرج کند.
اما چطور می‌توان چنین رمزارزهایی را به دست آورد و یا خرید و فروش کرد؟اگر بخواهیم نگاهی به مکانیسم‌های اجرایی فعالیت دیتابیس ارزهای دیجیتال بیندازیم باید رمز ارز چیست و چگونه کار میکند؟ بگوییم که یک رمزارز مانند بیت کوین شامل یک شبکه از کاربران است که به صورت نظیر به نظیر به همدیگر پیوند داده شده است. هر عضو تمام تاریخچه تراکنش‌ها را در خود ذخیره میکند و ترازنامه‌های حساب‌ها را با توجه به آنها به روز رسانی میکند.در یک تراکنش فایلی وجود دارد که اطلاعات را ذخیره و به اصطلاح امضا میکند به بیان ساده‌تر اطلاعات اولی را در پوشه بعدی و اطلاعات بعدی را در پوشه بعد از آن قرار می‌دهد که در حقیقت به این ساختار بلاکچین در اینجا هیچ اطلاعات خاصی وجود ندارد. این اطلاعات بعد از تایید و امضا در کل شبکه توزیع می‌شود و برای تمامی اعضای شبکه ارسال می‌شود و همه از انجام این تراکنش مطلع میشوند. انجام این توزیع توسط شبکه نطیر به نظیر (P2P) است. در واقع زیرساخت تمامی فعالیت‌ها توسط این شبکه انجام می‌شود.
امنیت رمزارز بالاست؟
یکی از مسائلی که در خصوص رمزارزها همواره ذهن سرمایه‌گذاران را به خود مشغول میکند این است که آیا خریدشان از امنیت کافی برخوردار است؟برای پاسخ به این سوال باید گفت برای جلوگیری از جعل و تراکنش‌های متقلبانه در این رمزارزها بر روی آنها رمزنگاری صورت می‌گیرد.باید بدانیم باوجود اینکه دریافت سود از معاملات ارز دیجیتال و حفظ ارزش دارایی، ویژگی‌های جالبی برای جذب کاربران به دنیای ارز دیجیتال هستند، افراد زیادی نسبت به ایمنی این نوع ارزها نامطمئن هستند، که این موضوع باعث می‌شود از معاملات مربوط به آن دوری کنند.به‌طور کلی کارشناسان زیادی درمورد ایمنی این نوع ارزها انتقاد کرده‌اند و درمورد بی‌ثباتی و نوسان آنها هشدار داده‌اند اما هیچکدام این موضوعات از محبوبیت ارزهای دیجیتال کم نکرده است و حتی باعث شده است که روز به‌روز به معاملات ارزهای دیجیتال اضافه شود.
نقش پررنگ ایرانی‌ها در بازار رمزارز
طبق آماری که در سال ۱۳۹۷ توسط رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی منتشر شده است، کاربران ایرانی بیش از ۲.۵ میلیارد دلار ارز دیجیتال خریداری کرده‌اند در حال حاضر گفته می‌شود بیش از 12 میلیون ایرانی در این بازار فعالیت میکنند این موضوع به‌تنهایی نشان‌دهنده میزان اعتماد و محبویت ارزهای دیجیتال در ایران است.از طرف دیگر، تاکنون هیچ اخبار منفی درمورد امنیت ارزهای دیجیتال منتشر نشده است البته حقیقت ماجرا این است که سرمایه‌گذاری در رمزارز میتواند برای یک شخص سودآور باشد یا نباشد. در واقع، موفقیت در این زمینه، کاملا بسته به قدرت تحلیل افراد، قدرت ریسک پذیری و تدبیر آنها دارد به احتمال زیاد تا به حال از افراد بسیاری شنیده‌اید که تمام سرمایه زندگی خود را در این بازار از دست داده‌اند و یا به یک میلیارد تبدیل شده‌اند بنابراین موفقیت در این بازار بستگی به تجربه و تبحر خود فرد دارد.نکته مهم برای ورود به معاملات ارز دیجیتال، این است که اطلاعات کافی در این زمینه داشته باشید. آگاهی از نوع معاملات و قدرت تحلیل بازار در ارز دیجیتال حکم اسلحه‌های پر برای شکار را دارند البته توانایی افراد برای تحلیل وضعیت بازار به مرور زمان و براساس تجربه بالا می‌رود، فقط کافی است که در معاملات خود نسبت به میزان نوسانات ارز دیجیتال و ریسک‌های موجود در بازار هوشیار باشید.
رمز ارز چیست و چگونه می‌توان از آن کسب درآمد کرد؟
بلاک چین به بلاک چین (blockchain) می‌توان به عنوان یک دفتر حسابداری نگاه کرد که تمام فعالیت‌ها، نقل و انتقالات، مالکیت ها و ارزش‌گذاری‌های واحدهای پولی دیجیتال را درون خود ثبت و ضبط میکند. بلاکچین تعداد محدودی از انتقالات را درون خود دارد که با گذر زمان این مقدار افزایش پیدا میکند. بلاک چین کاربردهای بسیار زیاد فراتر از رمز ارز دارد. اما معمولاً فناوری بلاک چین به واسطه بیت کوین شناخته می‌شود و از همان ابتدا بیت کوین توانست افراد زیادی را به خود جلب کند. زیرا هم یک نوآوری انقلابی محسوب می‌شد و هم برای عموم آزاد بود. درواقع، یک شبکه غیرمتمرکز و مستقل که در آن کاربران عادی مسئولیت ضمانت و تایید تراکنش‌ها را بر عهده داشتند. با این حال بلاک چین برای بیتکوین مانند اینترنت است برای ایمیل. یک سیستم الکترونیکی بزرگ که روی آن می‌توان اپلیکیشن ساخت و ارز فقط یکی از آن‌هاست. درواقع بلاک چین بستری است که باقابلیت‌های خاصی که ارائه میکند، پتانسیل لازم برای ارائه پاره‌ای خدمات و فناوری‌ها را برای متخصصان فراهم میکند. رمز ارز ازجمله اتریوم یکی از این کارکردهاست. ارزهای دیجیتال مانند اتریوم و بیت کوین بااینکه نرم‌افزار مبتنی بر بلاک چین هستند اما تفاوت‌هایی ازلحاظ کاربرد و توانایی با یکدیگر دارند.
رمز ارزها از پروتکل های رمزگرافیکی و یا کدهای فوق‌العاده پیچیده برای رمزگذاری دیتاهای حساس و انتقال آنها استفاده میکنند تا معاملات امنی را فراهم کنند. توسعه‌دهندگان رمز ارزها این پروتکلها را بر پایه اصول پیچیده ریاضیات و مهندسی کامپیوتر بنا کرده‌اند که آنها را غیرقابل نفوذ میکند. این پروتکلها همچنین هویت افراد استفاده کننده از رمز ارزها را مخفی نگه می‌دارد و ردیابی و پیدا کردن آنها را برای هر کسی و هر دولتی دشوار میکند. رمز ارزها همچنین برای کنترل شدن غیر متمرکز خود شناخته میشوند. این به آن معناست که تمام فعالیت‌ها و ارزش‌های این بازار توسط همان کدهای پیچیده کنترل و ارزیابی میشوند و بانک‌ها و یا مقامات دولت ها کنترلی روی آنها ندارند. ارزهای دیجیتال امکان معامله شدن توسط ارزهای واقعی را نیز دارا می‌باشند و شما می‌توانید در بعضی از مارکت های خاص و صرافی های شناخته شده، مانند بایننس (Binance)، ارزهای دیجیتال خود را با دلار، پوند، یورو و غیره جایگزین کنید. خطر اصلی در همین مرحله اتفاق می‌افتد جایی که هکرها و بدافزار‌ها امکان بلوکه کردن پول شما را در حین این انتقال دارا هستند.
رمز ارز ها ۷ خصیصه کلیدی دارند:
۱- دیجیتالی بودن: رمز ارز ها فقط به صورت دیجیتالی و بر روی کامپیوترها وجود دارند. هیچ سکه یا اسکناسی در کار نیست. هیچ پولی به عنوان پشتوانه در بانک‌های مختلف مثل بانک مرکزی برای رمز ارز ها وجود ندارد!
۲- غیر متمرکز: رمز ارز ها سرور مرکزی ندارند. آنها معمولاً در میان شبکه‌ای از هزاران کامپیوتر توزیع شده‌اند. شبکه‌هایی که سرور مرکزی نداشته باشند، شبکه‌های غیر متمرکز نامیده میشوند.
۳- همتا به همتا: رمز ارز ها به صورت آنلاین از یک شخص به شخص دیگر منتقل میشوند. کاربران رمز ارز از طریق بانک، پی‌پال (PayPal) یا فیسبوک با هم در ارتباط نیستند. آنها بدون واسطه با یکدیگر داد و ستد دارند. در دنیای پول فیات، بانک‌ها، پی‌پال و فیسبوک به عنوان اشخاص ثالث معتمد شناخته میشوند. اما در دنیای رمز ارز ها هیچ شخص ثالث معتمدی وجود ندارد!
۴- نام مستعار: این مورد یعنی برای استفاده از رمز ارز ها یا به تملک درآوردن آنها لازم نیست حتما اطلاعات شخصی خود را ارائه کنید. شما می‌توانید با یک نام مستعار و به صورت ناشناس به معامله رمز ارزها بپردازید.
۵- بدون نیاز به اعتماد: عدم وجود اشخاص ثالث معتمد به معنای این است که برای استفاده از سیستم لازم نیست لزوماً به شخص یا سازمان دیگری برای نظارت و کنترل دارایی خود اعتماد کنید. کاربران در همه حال کنترل کامل پول و اطلاعات خود را در اختیار دارند.
۶- رمزنگاری شده: هر کاربر کد ویژه‌ای دارد که از دسترسی سایر کاربران به اطلاعات او جلوگیری میکند. به این عمل رمزنگاری گفته می‌شود و هک کردن آن تقریباً غیرممکن است. این‌جاست که بخش Crypto از اصطلاح Cryptocurrency وارد بازی می‌شود. Crypto به معنای رمزنگاری شده و مخفی شده است. وقتی اطلاعات از طریق رمزنگاری مخفی می‌شود، اصطلاحاً می‌گویند اطلاعات رمزنگاری شده است.
۷- جهانی: هر کشور ارز مخصوص به خودش دارد که به آن ارز فیات می‌گویند. انتقال ارزهای فیات در سطح جهانی کار دشواری است. رمز ارز ها را به راحتی می‌توان به سراسر جهان ارسال کرد. ارزهای رمزنگاری شده به ارزهای بدون مرز موسوم‌اند!
تاریخچه رمز ارزها
ارزهای دیجیتال مدتها قبل از اینکه اولین ارز مجازی به وجود بیاید، به عنوان یک ساختار تئوریک وجود داشت تا بتواند جایگزینی برای مدل فعلی مبادلات و پول‌های رایج بشود. در اوایل دهه ۸۰ میلادی یک رمزنگار آمریکایی با نام David Chaum الگوریتمی را با نام “blinding” طراحی کرد که در رمزگذاری مدرن وب امروزی نیز به عنوان هسته مرکزی به کار گرفته می‌شود. این الگوریتم فضایی امن و غیرقابل ردگیری برای انتقال پول بین دو طرف معامله را فراهم می‌کرد و یک پول الکترونیکی با نام blinded money برای انتقالات استفاده می‌شد. در اواخر دهه ۸۰ Chaum به هلند نقل مکان کرد و سعی در تجاری سازی blinded money داشت و شرکتی با نام DigiCash را در آنجا تاسیس نمود و واحدهای پولی را بر پایه الگوریتم طراحی شده خودش به کار می‌گرفت.
برخلاف بیت کوین و اکثر ارزهای دیجیتال امروزی، blinding money و این کمپانی کنترل غیر متمرکز نداشتند و درست مثل بانک‌ها عمل می‌کردند. شاید این یکی از دلایلی بود که در حال حاضر چیزی از این موضوع و این کمپانی نمی‌شنویم. بعد از فشار‌های بانک مرکزی هلند برای محدود کردن معامله DigiCash تنها با بانک‌های رسمی و همکاری ناموفق با مایکروسافت برای پرداخت‌های درون ویندوز با استفاده از این پول الکترونیکی، DigiCash کم کم در اواخر دهه نود میلادی رو به ورشکستگی و فراموشی حرکت کرد. در همان زمان یکی از دستیاران Chaum با نام Nick Szabo پولی با نام Bit Gold را اختراع کرد که از سیستم بلاک چین استفاده می‌کرد و پایه و پدر رمز ارزهای امروزی بود، ولی درست مثل DigiCash هیچگاه معروف نشد و به طور گسترده مورد استفاده قرار نگرفت.
بعد از DigiCash مطالعات در زمینه این نوع از پول گسترش یافت و یکی از مهم‌ترین و قابل توجه ترین پول های اینترنتی رایج آن زمان که در آمریکا استفاده می‌شد، e-gold نام داشت. e-gold توسط یک شرکت تکنولوژی واقع در فلوریدا با نام مشابه ساخته شده بود و خدماتی برای خریداران طلای الکترونیکی ارائه می‌داد. کاربران می‌توانستند این پول را خرید و فروش کنند و در ازای آن طلای واقعی و یا دلار دریافت کنند. gold در دوران اوج خودش در سال‌های ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶ میلیون‌ها اکانت فعال داشت و همین موضوع باعث شد که هکرها یک مکان فوق العاده برای به دست آوردن و دزدیدن پول را پیدا کنند. از بین رفتن میلیون ها سرمایه و مشکلات قانونی که هر ثانیه بر سر این رمز ارز چیست و چگونه کار میکند؟ کمپانی سرا زیر می‌شد در نهایت باعث شد که فشار بیش از حد وارد بر e-gold کار خودش را بکند و این پول مجازی نهایتا در سال ۲۰۰۹ به طور کامل بسته شد.
بیت کوین به عنوان اولین ارز دیجیتال مدرن شناخته می‌شود که دارای کنترل غیرمتمرکز بود و برای تبادلات مالی مورد استفاده قرار می‌گرفت. بیت کوین برای اولین بار در یک مقاله نوشته شده توسط Satoshi Nakamoto به دنیا وارد شد. در اوایل سال ۲۰۰۹ Nakamoto بیت کوین را وارد بازار کرد و گروهی از افراد مشتاق و توسعه‌دهندگان شروع به تبادل و استخراج بیت کوین کردند. در اواخر سال ۲۰۱۰ میلادی تعداد دیگری از رمز ارزها مانند Litecoin نیز وارد کار شده بودند. در اواخر سال ۲۰۱۲ وردپرس اولین کمپانی بزرگی بود که پرداخت هزینه‌ها با بیتکوین را به رسمیت شناخت و از آن بهره برد. در ادمه کمپانی‌های دیگر مثل مایکروسافت، Expedia و… بیت کوین را وارد معاملات خود کردند و هم اکنون صد‌ها کمپانی بزرگ و کوچک از مهم‌ترین و معتبر ترین رمز ارز دنیا برای پرداخت‌های خود استفاده میکنند. بعد از ظهور بیت کوین تعداد زیادی ارزهای دیجیتال دیگر وارد بازار جهانی شدند.
سودآوری رمز ارزها
این موضوع را باید در نظر داشت که بسیاری از افراد از طریق رمز ارز وعده ثروت یک شبه می‌دهند. باید مراقب باشید که گول افرادی سودجو را نخورید. درست است سرمایه‌گذاری در رمز ارز ممکن است درآمدی بیشتر از بورس اوراق بهادار یا صندوق سرمایه گذاری داشته باشد. شما ممکن است با ۱۰۰۰ دلار سرمایه‌گذاری در بیت کوین، اتریوم و … در یک سال بیش از ۳۰۰ درصد سود کسب کرده باشید. با این حال باید اذعان داشت که وقتی صحبت از ارزهای رمزنگاری شده می‌شود شک و تردید زیادی وجود دارد که بازدهی آن فقط برای یک سال است و چشم‌اندازی از آینده آن وجود ندارد. اما شواهد تاکنون نشان داده است که ارزهای رمزنگاری شده واقعی هستند و به طور فزاینده‌ای تولید میشوند تا بمانند.
بنابراین توصیه می‌شود اگر در مرحله حدس و گمان به سر می‌برید سرمایه‌گذاری کوچک در این مقوله کنید چون می‌توانید درآمد زیادی کسب کنید. اگر بتوانید با صرف اندک پول از این طریق درآمد زیادی را کسب کنید برنده هستید و اگر سرمایه خود را ازدست دادید شکست سنگینی نخورده‌اید. اگر با منابع معتبر در زمینه آموزش کسب درآمد از طریق رمز ارز آشنایی داشته باشید همگی متفق القول هستند که سرمایه‌گذاری در رمز ارز ثروتی یک شبه نیست و مستلزم زمان و هزینه برای کسب مهارت و تجارت در آن است.
در ادامه به ماینینگ و ترید ارز دیجیتال که دو روش از مهم‌ترین روش‌های کسب درآمد از رمز ارز هستند می‌پردازیم.
ماینر چیست؟
دستگاه ماینر یا Asic اصطلاحی است که برای دستگاه‌های استخراج رمزارزها به‌کار برده می‌شود و درحال حاضر این دستگاه‌ها بسیار متنوع هستند. در سراسر جهان افرادی که به کار استخراج رمزارزها اعم از بیتکوین یا سایر ارزهای رمزنگاری شده مشغول هستند، ماینر می‌گویند و آنها تلاش میکنند با استفاده از ابزارهای متنوع استخراج به تعداد بیشتری از رمزارزهای استخراج نشده دست یابند و با فروش آنها به سود و درآمدزایی دست پیدا کنند. به طور کلی ماینینگ فرآیند تأیید تراکنش‌های رمزارزها و ثبت آنها در دفتر کل توزیع استخراج است. این فرآیند به غیرمتمرکز سازی شبکه رمزارزها و افزایش امنیت شبکه کمک میکند و در نهایت رمزارز جدید ایجاد میکند. به شکل کاملاً ساده تراکنش‌های تأیید شده در بلوک‌ها جمع میشوند و برای اضافه شدن این بلوک‌های تازه به زنجیره بلوک‌های موجود یک پازل کدگذاری وجود دارد که از پیچیدگی‌های بالایی برخوردار است و باید حل شود. هر سیستمی که این پازل را حل کند پاداش می‌گیرد.
برای انجام فرآیند ماینینگ به چه چیزهایی نیاز است؟
اگر دشواری استخراج و هزینه‌های استخراج بیتکوین برای شما مشکلی ایجاد نمی‌کند، برای ورود به دنیای ماینرها سه مرحله قابل اجرا وجود دارد:
خرید دستگاه استخراج
بکارگیری یک کیف پول امن و مناسب
پیوستن به یک استخر برای انجام فرآیند استخراج
در ادامه به ماینینگ و ترید ارز دیجیتال که دو روش از مهم‌ترین روش‌های کسب درآمد از رمز ارز هستند می‌پردازیم.
چگونه ماینینگ را انجام دهیم
گام اول: دریابید که آیا ماینینگ سودآور است؟
قبل از شروع کار با استخراج بیت کوین، باید دقت لازم را انجام دهید. بهترین راه برای انجام این کار، استفاده از یک ماشین‌حساب ماینینگ بیت کوین است.
به خاطر داشته باشید که ماینینگ هزینه دارد! اگر پول برای خرید دستگاه ماینینگ مناسب، ندارید و اگر به برق ارزان دسترسی ندارید، استخراج بیت کوین ممکن است برای شما توجیه اقتصادی نداشته باشد.
گام دوم: ماینر خود را داشته باشید.
پس از انجام محاسبات خود، وقت آن است که ماینر خود را داشته باشید! درواقع در این مرحله سخت‌افزارهای استخراج بیت کوین را مورد بررسی قرار دهید تا مطمئن شوید کدام ماینر برای شما مناسب است، اگر قبلاً آن را در مرحله ۱ انجام نداده‌اید. نمونه‌ای از انواع ماینرها در شکل زیر آمده است:
گام سوم: یک کیف پول بیت کوین بسازید.
به کیف پول بیت کوین نیاز دارید که در آن بیت کوین استخراج شده خود را حفظ کنید. هنگامی که کیف پول دارید، از آدرس کیف پول خود اطمینان حاصل کنید. این آدرس یک دنباله طولانی از حروف و اعداد خواهد بود. هر کیف پول روش متفاوتی برای به دست آوردن آدرس عمومی بیت کوین دارد، اما بیشتر کیف پول‌ها در مورد آن کاملاً ساده هستند. توجه کنید که به آدرس عمومی بیت کوین خود نیاز دارید و نه کلید خصوصی شما که مانند رمز مخفی کیف پول شما است.
گام چهارم: یک استخر ماینینگ پیدا کنید.
برای حل مشکلات به صورت آسان‌تر می‌توانید به یک استخر ماینینگ بپیوندید. استخر میتواند مشکل اصلی را حل کند و پاداش بیت کوین و هزینه تراکنش‌ها را محاسبه کند. درنهایت سود بر اساس سهم ماینینگ در کل استخر پخش خواهد شد.
گام پنجم: یک برنامه یا نرم‌افزار ماینینگ دریافت کنید.
کنترل و نظارت بر ماینینگ شما نیاز به نرم‌افزار اختصاصی دارد. بسته به نوع تجهیزات ماینینگ شما، باید نرم‌افزار مناسبی را پیدا کنید. بسیاری از استخرهای ماینینگ نرم‌افزار مخصوص به خود را دارند، اما برخی از آنها چنین نیستند. در صورتی که مطمئن نیستید به کدام نرم‌افزار ماینینگ نیاز دارید، می‌توانید لیستی از نرم‌افزار استخراج بیت کوین را تهیه و با یکدیگر مقایسه کنید.
گام ششم: ماینینگ را شروع کنید.
ماینر را به یک پریز برق وصل و آن را روشن کنید. حتماً آن را به رایانه خود نیز متصل کنید (معمولاً از طریق USB) و نرم‌افزار ماینینگ خود را باز کنید. اولین کاری که شما باید انجام دهید این است که آدرس، نام کاربری و رمزعبور استخر ماینینگ را وارد کنید.
پس از این پیکربندی، شما اشتراک مجموعه‌ها را دارید که بخشی از کار شما یافتن بلوک بعدی است. با توجه به استخر انتخاب شده، هزینه خود را پرداخت می‌کنید فقط مطمئن شوید که هنگام ورود به استخر، آدرس خود را در قسمت‌های مورد نیاز وارد کنید.
رمزارز ملی چیست؟ + آموزش، زمان عرضه ریال کوین و قیمت ارز دیجیتال ایران
ریال کوین رمز ارز دیجیتال ایران است؛ ارزهای دیجیتال با پروتکل‌های رمزگذاری‌شده و با هدف کاهش تقلب و ممانعت از جعل و کلاه‌برداری ارزی طراحی میشوند.
به گزارش ایمنا, رمز ارزها از پروتکل‌های رمز گرافیکی و یا کدهای فوق‌العاده پیچیده برای رمزگذاری دیتاهای حساس و انتقال آنها استفاده میکنند تا معاملات امنی را فراهم کنند. توسعه‌دهندگان رمز ارزها این پروتکلها را بر پایه اصول پیچیده ریاضیات و مهندسی کامپیوتر بنا کرده‌اند که آنها را غیرقابل نفوذ میکند. این پروتکلها همچنین هویت افراد استفاده کننده از رمز ارزها را مخفی نگه می‌دارد و ردیابی و پیدا کردن آنها را برای هر کسی و هر دولتی دشوار میکند.
رمز ارز چیست؟
رمز ارزها برای کنترل شدن غیر متمرکز خود شناخته میشوند. این به آن معناست که تمام فعالیت‌ها و ارزش‌های این بازار توسط همان کدهای پیچیده کنترل و ارزیابی میشوند و بانک‌ها و یا مقامات دولتها کنترلی روی آنها ندارند. ارزهای دیجیتال امکان معامله شدن توسط ارزهای واقعی را نیز دارا می‌باشند و شما می‌توانید در بعضی از مارکت های خاص و صرافی‌های شناخته شده، مانند بایننس (Binance)، ارزهای دیجیتال خود را با دلار، پوند، یورو و غیره جایگزین کنید.
ویژگی‌های رمز ارزها
دیجیتالی بودن: رمز ارزها فقط به صورت دیجیتالی و بر روی کامپیوترها وجود دارند. هیچ سکه یا اسکناسی در کار نیست. هیچ پولی به عنوان پشتوانه در بانک‌های مختلف مثل بانک مرکزی برای رمز ارزها وجود ندارد.
غیر متمرکز: رمز ارزها سرور مرکزی ندارند. آنها معمولاً در میان شبکه‌ای از هزاران کامپیوتر توزیع شده‌اند. شبکه‌هایی که سرور مرکزی نداشته باشند، شبکه‌های غیر متمرکز نامیده میشوند.
همتا به همتا: رمز ارزها به صورت آنلاین از یک شخص به شخص دیگر منتقل میشوند. کاربران رمز ارز از طریق بانک، پی‌پال (PayPal) یا فیسبوک با هم در ارتباط نیستند. آنها بدون واسطه با یکدیگر داد و ستد دارند. در دنیای پول فیات، بانک‌ها، پی‌پال و فیسبوک به عنوان اشخاص ثالث معتمد شناخته میشوند. اما در دنیای رمز ارزها هیچ شخص ثالث معتمدی وجود ندارد.
نام مستعار: این مورد یعنی برای استفاده از رمز ارزها یا به تملک درآوردن آنها لازم نیست حتماً اطلاعات رمز ارز چیست و چگونه کار میکند؟ شخصی خود را ارائه کنید . شما می‌توانید با یک نام مستعار و به صورت ناشناس به معامله رمز ارزها بپردازید.
بدون نیاز به اعتماد: عدم وجود اشخاص ثالث معتمد به معنای این است که برای استفاده از سیستم لازم نیست لزوماً به شخص یا سازمان دیگری برای نظارت و کنترل دارایی خود اعتماد کنید. کاربران در همه حال کنترل کامل پول و اطلاعات خود را در اختیار دارند.
رمزنگاری شده: هر کاربر کد ویژه‌ای دارد که از دسترسی سایر کاربران به اطلاعات او جلوگیری میکند. به این عمل رمزنگاری گفته می‌شود و هک کردن آن تقریباً غیرممکن است. این‌جاست که بخش Crypto از اصطلاح Cryptocurrency وارد بازی می‌شود. Crypto به معنای رمزنگاری شده و مخفی شده است. وقتی اطلاعات از طریق رمزنگاری مخفی می‌شود، اصطلاحاً می‌گویند اطلاعات رمزنگاری شده است.
جهانی: هر کشور ارز مخصوص به خودش دارد که به آن ارز فیات می‌گویند. انتقال ارزهای فیات در سطح جهانی کار دشواری است. رمز ارزها را به راحتی می‌توان به سراسر جهان ارسال کرد. ارزهای رمزنگاری شده به ارزهای بدون مرز موسوم‌اند.
تاریخچه رمز ارزها
ارزهای دیجیتال مدتها قبل از اینکه اولین ارز مجازی به وجود بیاید، به عنوان یک ساختار تئوریک وجود داشت تا بتواند جایگزینی برای مدل فعلی مبادلات و پول‌های رایج بشود. در اوایل دهه ۸۰ میلادی یک رمزنگار آمریکایی با نام دیوید چاووم (David Chaum) الگوریتمی را با نام کور به کور (Blinding) طراحی کرد که در رمزگذاری مدرن وب امروزی نیز به عنوان هسته مرکزی به کار گرفته می‌شود. این الگوریتم فضایی امن و غیرقابل ردگیری برای انتقال پول بین دو طرف معامله را فراهم می‌کرد و یک پول الکترونیکی با نام پول کور به کور (Blinded Money) برای انتقالات استفاده می‌شد. در اواخر دهه ۸۰ چاووم به هلند نقل مکان کرد و سعی در تجاری سازی بلایندینگ مانی داشت و شرکتی با نام دیجی کش (DigiCash) را در آنجا تأسیس نمود و واحدهای پولی را بر پایه الگوریتم طراحی شده خودش به کار می‌گرفت.
ارز دیجیتال ملی
ریال دیجیتال به درخواست بانک مرکزی توسط شرکت خدمات انفورماتیک طراحی شده تا در راستای توسعه خدمات نظام بانکی کشور و استفاده از فناوری‌های نوین به کار گرفته شود.
ریال کوین
این رمز ارز در بستری غیرمتمرکز و توزیع شده و بدون نیاز به کنترل نهادی واسط، عرضه و تبادل خواهد شد. ارز ملی با هدف سنجش امکانات و قابلیت‌های تکنولوژی بلاک چین و ارزهای دیجیتال و توسعه خدمات مالی و پرداخت‌های بانکی در سطوح بین بانکی و بانکداری خرد ارائه خواهد شد.
رمز ارز ملی در مرحله آزمایش
در واقع رمز ارز ملی یکی از کاربردهای زنجیره بلوک شبکه بانکی طراحی شده توسط شرکت خدمات انفورماتیک است. که در حال حاضر در مرحله آزمایشی قرار داشته و در صورت تأیید بانک مرکزی در سیستم بانکی استفاده خواهد شد که ابتدا و در فاز اول پروژه زیرساخت بلاک چین بانکی و ارز دیجیتال ملی را در اختیار بانک‌های تجاری کشور قرار داده و از آن به عنوان توکن و ابزاری جهت پرداخت در تبادلات و تسویه بانکی استفاده خواهد شد.
هریک واحد رمزارز ملی یک ریال
پشتوانه این ارز دیجیتال ریال است و در واقع به ازای هر واحد ارز ملی معادل ریال آن در حساب بانک رمز ارز چیست و چگونه کار میکند؟ مرکزی بلوکه خواهد ماند و صدور آن نقدینگی جدید خلف نخواهد کرد و از طرفی با صدور این رمز از در بلاک چین خصوصی این رمز ارز امکان استخراج نیز نخواهد داشت.
ویژگی‌های ارز دیجیتال ملی در مقایسه با ارزهای رایج
| ارز دیجیتال ملی | ارزهای دیجیتال رایج در دنیا |
| متمرکز است | غیر متمرکز است |
| به پشتوانه ریال فعالیت میکند | به پشتوانه پردازش توسط کاربران فعالیت میکند |
| صدور و توزیع توسط بانک مرکزی | غیر حاکمیتی بودن و آزادی کاربر |
| از کاربران هزینه دریافت می‌شود | برای کاربران هزینه ندارد |
| دسترسی و شفافیت فقط برای بانک مرکزی | شفافیت برای تمامی کاربران |
| تنها قابل استفاده در ایران | قابلیت نقد شدن در اکثر کشورها |
فواید رمز ارز ملی برای ایران چیست؟
اکثر کشورها به دنبال رمز پول ملی ( رمز ارز ملی) هستند، سایر رمز ارزها در جامعه جهانی با نام رمز دارایی شناخته شده‌اند. کشور چین جز اولین کشورهایی بود که از رمز ارز ملی رونمایی کرد و قصد دارد، در بحث شانگهای و جاده ابریشم یوان دیجیتال را جا بی اندازد. اگر ایران رمز پول ملی را فعال کند، استفاده‌های خوبی برای کشور خواهد داشت و بانک مرکزی میتواند، از افراد رمز دارایی‌هایی مثل بیت کوین، اتریوم و… را دریافت کند و به رمز پول ملی یا ریال دیجیتال تبدیل کند. در نهایت بیت کوین یا هر کوین دیگر به عنوان ذخیره ملی رمز دارایی، در کشور می‌ماند.
رمز ارزها در جوامع بین‌الملل
به طور مثال زمانی که قصد خرید کالایی از کشور چین را داریم، این رمز دارایی ملی به یوان دیجیتال تبدیل می‌شود و در مبادلات تجاری به کار می‌رود. چین و خیلی از کشورهای دیگر رمز ارز ملی را قبول میکنند.
رمز ارز یا ارز دیجیتال چیست؟ (هر آنچه که لازم است در سال 2020 بدانید)
رمز ارز چیست و چه ویژگی‌هایی دارد؟ رمز ارز (Cryptocurrency) یک نوع دارایی دیجیتالی قابل معامله است. کریپتوکارنسی از دو کلمه Crypto به معنی رمز و Currency به معنای ارز تشکیل شده است. علت این نام گذاری این است که رمز ارزها از رمزنگاری برای تایید صحت تراکنش‌ها استفاده میکند. رمز ارزها زیر مجموعه ارزهای دیجیتالی قرار میگیرند. ارزهای دیجیتالی مفهومی عام تری دارند که الزاما از رمزنگاری استفاده نمی‌کنند. در واقع هر رمز ارزی یا همان ارز رمزپایه یک ارز دیجیتالی است اما برعکس آن صادق نیست. در حال حاضر بیش از یک هزار نوع رمز ارز در جهان وجود دارد که معروف ترین آن بیت کوین است که احتمالا نام آن را شنیده اید. با ما همراه باشید.
به منظور درک بهتر و ساده تر رمز ارزها ابتدا کلیپ زیر را به دقت مشاهده کنید.
رمز ارز چیست ؟
کلیپ آموزشی ارز دیجیتال چیست ؟
رمز ارز (Cryptocurrency) یک نوع دارایی دیجیتالی قابل معامله است
تاریخچه رمز ارزها
اولین باری که اکثر مردم درباره ارزهای رمزنگاری شده یا همان رمز ارزها چیزهایی شنیدند وقتی بود که اولین رمز ارز یعنی بیت کوین ایجاد شد. برای آشنایی با بیت کوین مقاله بیت کوین چیست را مطالعه کنید. با این حال، هنگامی که بنیانگذار اسرارآمیز بیت کوین یعنی ساتوشی ناکاموتو، اولین رمز ارز سودمند جهان را ایجاد کرد، او به هیچ وجه قصد ابداع پول جدیدی را نداشت. اما پول دیجیتال مفهومی است که مدتها قبل از بیت کوین هم وجود داشت. اولین نمونه آن شرکتی به نام DigiCash بود که در سال 1989 تأسیس شد و سعی در ایجاد اولین ارز دیجیتال پرکاربرد جهان داشت. DigiCash یک شرکت پول الکترونیکی بود و یک پروتکل پرداخت ناشناس ایجاد کرده بود که بر اساس رمزنگاری اطلاعات ساخته شده بود. با این حال، بعد از عدم موفقیت در جا انداختن این جریان، و عدم استقبال عمومی، DigiCash مجبور شد در سال 1998 اعلام ورشکستگی کند.
ده سال بعد، بعد از سقوط اقتصادی سال 2008، یک یا گروهی از افراد توسعه دهنده ناشناخته، که تا به امروز فقط با عنوان Satoshi Nakamoto شناخته شده است، ویژه ای را در مورد یک سیستم پول نقد الکترونیکی غیر متمرکز و همتا به همتا در سال 2009 منتشر کرد. این پروژه منبع باز بود (به معنای اینکه هر توسعه دهنده‌ای می تواند به آن کمک کند) و به بیت کوین Bitcoin معروف شد و اولین نمونه از رمز ارزها بود. از آن زمان بعد هزاران ارز رمزنگاری شده دیگر به وجود آمدند، از پروژه های جدی با هدف تغییر جهان با امکان پذیرش استفاده از فناوری بلاک چین گرفته تا ارزهایی که صرفاً به عنوان تفریح ساخته شده اند.
ویژگی‌های رمز ارزها
بسیاری از مردم رمز ارزها را به عنوان گوشه ای از اقتصاد عادلانه تر آینده می‌بینند، و اعتقاد دارند که رمز ارزها میتواند جایگزین پول رایج فعلی گردد. علت این امر این است که سیستم رمز ارزها غیر متمرکز است و هر فردی میتواند بدون هیچ واسطه‌ای (مثل بانک ها) از آن استفاده کند. ارزهای دیجیتالی هیچ گونه ماهیت فیزیکی ندارند. این قضیه مانند اعتبار بانکی شما است و شبیه سیستم بانکداری دیجیتالی فعلی عمل میکند. شما هر روز با کسری از رقم دیجیتالی که در حساب بانکی خود دارید، مبلغی را به حساب فرد دیگری می فرستید. در واقع موجودی حساب شما چیزی نیست جز اطلاعاتی که در یک پایگاه داده وارد می‌شود و هیچ تبادل فیزیکی صورت نمی گیرد. سیستم رمز ارزها نیز بر همین اساس انجام می شود. در اینجا نیز یک پایگاه داده بزرگ اطلاعات برای ذخیره سازی تراکنش ها وجود دارد که بلاک چین نام دارد. این سیستم که یک پایگاه داده غیر متمرکز است (تشکیل شده از تمامی کاربران Nodes ) با توجه به میزان موجودی هر آدرس، تراکنش‌ها را تایید میکند. تفاوت این است که ارزهای رمزنگاری شده کاملاً دیجیتالی هستند و هیچ گزینه ای برای خارج کردن رمزارزها به صورت کاغذ یا سکه وجود ندارد.
ماهیت غیر متمرکز بودن، تفاوت عمده بین ارزهای رمزپایه و مدلهای مالی سنتی است. غیر متمرکز بودن به این معنی است که وقتی شما یک تراکنش انجام می‌دهید، تأیید انجام این تراکنش توسط هیچ مقام مرکزی مانند یک بانک انجام نمی شود، بلکه کل شبکه (تشکیل شده از رایانه های تمام کاربران که به صورت همتا به همتا با هم در ارتباط هستند) به این توافق می رسند که معامله شما صحیح است و تراکنش را تایید میکنند. بسیاری از مردم این موضوع را یکی از جذاب ترین جنبه های ارزهای رمزنگاری شده می دانند. این توزیع قدرت درعصر رمز ارزها بسیار مهیج است زیرا پول در آن توسط مردم کنترل رمز ارز چیست و چگونه کار میکند؟ می شود، نه سازمان های بزرگ شرکتی مانند بانک ها. همچنین بسیاری از ارزهای رمزنگاری شده ضمانت حریم خصوصی را ارائه می دهند زیرا هویت هر فرد در پشت تراکنش ها پنهان است، به این معنی که نام و نشان واقعی شما اصلا مهم نیست و سیستم شما را تنها با یک آدرس که تشکیل شده از چند حرف و عدد می‌شناسد.
هنگام استفاده از رمزارزها، یک کلید عمومی و یک کلید خصوصی دارید که هر دو به عنوان رشته هایی از اعداد و حروف تصادفی ظاهر می شوند. کلید عمومی مثل شماره کارت بانکی شما است و شما می‌توانید آن را در اختیار همه قرار دهید. هر کسی می‌خواهد برای شما ارز دیجیتالی بفرستد باید کلید عمومی شما را داشته باشد. اما کلید خصوصی مثل رمز دوم کارت بانکی است و هر کسی این رمز را در اختیار داشته باشد میتواند از حساب شما پول بر داشت کند. بنابراین بسیار مهم است که شما هرگز کلید خصوصی خود را به کسی نگویید و آن را در مکانی امن بنویسید و ذخیره کنید. نکته دیگر این است که وقتی صحبت از رمز ارزها است، فراموش کردن کلید خصوصی به معنی از دست دادن دارایی شما است. اگر کلید خصوصی خود را گم کنید هیچ راهی برای بازیابی آن وجود ندارد و ارزی که در آن آدرس باشد برای همیشه غیر قابل استفاده خواهد شد.
درست مانند ارزهای رایج که امروزه از آنها استفاده می کنیم، از رمز ارزها نیز می توان برای پرداخت و خرید کالا و خدمات استفاده کرد. در حالی که در گذشته میزان شرکت‌هایی که پرداخت رمزارز را قبول می‌کردند بسیار محدود بود، با گسترش آگاهی عمومی و استقبال مردم، این شرکت ها اکنون بطور مداوم در حال رشد هستند. متداول ترین رمز ارز بیت کوین است زیرا اولین رمزارزی بود که ایجاد شد. بعد از بیت کوین به مرور دیگر رمزارزها نیز پا به عرصه گذاشته اند.
ویژگی رمز ارزها در یک تصویر
ویژگی های رمز ارزها (ویژگی های ارزهای دیجیتال)
چند نمونه از مکانهایی که ارزهای رمزپایه را می پذیرند:
شبکه پلی استیشن – شبکه بازی های Sony به بازیکنان اجازه می دهد تا برای بازی ها ، اشتراک ها و هزینه های خود از بیت کوین استفاده کنند.
Expedia – یکی از بزرگترین آژانس های مسافرتی آنلاین در جهان است که بیت کوین را می پذیرد.
بنیاد ویکی مدیا – بنیادی که صاحب ویکی پدیا، بزرگترین دائره المعارف آنلاین جهان است که کمکهای مالی را به صورت ارز رمزنگاری شده پذیرفته است.
Etsy – بستر تجارت الکترونیک معروفی در زمینه فروش کالاهای دست ساز است که به فروشندگان خود گزینه ای را برای پذیرش پرداخت با رمزارزها ارائه می دهد.
PayPal– احتمالا می دانید PayPal، یک پلتفرم امن آنلاین برای معاملات و تجارت به صورت الکترونیک است. PayPal بیت کوین را به عنوان یکی از روش های پرداخت پذیرفته است.
دلایل ارزش گذاری رمز ارزها
یکی از متداول ترین سؤالات در صنعت رمز ارزها در رابطه با ارزش گذاری آنها است. برخی افراد تصور میکنند که رمز ارزها به نوعی ارزش ذاتی کمتری نسبت پول‌های فیات (پول‌های رایج بدون پشتوانه) دارند، زیرا نمی توانند به صورت فیزیکی نگهداری شوند. حتی امروزه که پشتوانه پول‌های رایج دیگر مورد حمایت کالاهای فیزیکی (مثل طلا) نیستند، باز هم این تصور کما بیش وجود دارد.
تفاوت اصلی بین ارزهای رمزپایه و ارزهای فیات در این است که آنها به مانند ارزهای فیات توسط دولتها پشتیبانی نمی‌شوند. با وجود ماهیت در حال تحول پول‌های رایج که دیگر ارزش ذاتی آن توسط کالای فیزیکی تأمین نمی شود، اما هنوز هم توسط دولت‌های صادر کننده آنها حمایت می شوند. در نتیجه، ارزش ارزهای فیات عموماً مبتنی بر ثبات دولتی است که آن ارز را صادر کرده است. یعنی اگر دولت یک کشور از بین برود، پول آن مملکت هم ارزشش را از دست می‌دهد.
ارزهای دیجیتالی معمولا بدون پشتوانه هستند اما ارزش گذاری رمز ارزها براساس عوامل مختلفی صورت می‌گیرد که بستگی به شبکه ای دارد که در آن ساخته شده است. این بیشتر تحت تأثیر عوامل مختلفی از جمله:
عرضه و تقاضا
برای مثال ، فقط 21 میلیون بیت کوین وجود خواهد داشت که با نرخ ثابت منتشر می شوند، به این معنی که تورم نباید بر ارزش ارز تأثیر گذار باشد، البته اگر بتوان فرض کرد که تقاضای مداوم برای بیت کوین وجود داشته باشد. اگرچه چنین سیستمی توسط تمام ارزهای رمزنگاری استفاده نمی شود.
قیمت بیت کوین
بیت کوین اولین رمز ارز بوجود آمده است. به همین علت تمام ارزهای رمزنگاری شده پس از آن براساس قیمت بیت کوین پایه گذاری شده و به آن وابسته شده‌اند، به این معنی که تغییر در قیمت بیت کوین می تواند بر سایر ارزها تأثیر بگذارد.
انرژی
برق مورد نیاز برای اعتبارسنجی معاملات و استخراج رمزارزها موضوع مهمی است. تایید تراکنش‌ها و پروتکل استخراج بیت کوین ، برق زیادی را مصرف می کند. بنابراین هزینه‌های مربوط به تامین انرژی میتواند بر قیمت هر رمز ارزی تاثیر گذار باشد. همچنین سخت‌تر شدن فراید استخراج در طی زمان، باعث افزایش برق مورد نیاز برای ماینرها خواهد شد. بنابراین میزان سطح دشواری که ماینرها برای تأمین امنیت شبکه با آن روبرو هستند می تواند بر قیمت هر بیت کوین تأثیر بگذارد.
درک عمومی
چگونگی درک سرمایه گذاران از فضای بلاک چین و همچنین هر نوع ارز رمزنگاری شده، مستقیما بر قیمت آن ارز تأثیر می گذارد. به عنوان مثال، اگر رسانه ها از فضای بلاک چین مثبت گزارش کنند، می توانیم شاهد رشد قیمت ها باشیم. به همین ترتیب ، اگر مردم در مورد یک رمز ارز خاصی تصور بدی بکنند، قیمت آن سقوط خواهد کرد. در واقع یکی از پشتوانه‌های رمز ارزها، ارزشی است که مردم در فکر خود برای آن قائل هستند.
سرمایه گذاران بزرگ
سرمایه گذاری که مبلغ قابل توجهی از رمز ارز را در اختیار دارد و تصمیم می گیرد که همه آن را با قیمت پایین بفروشد، منجر به افت قیمت آن ارز می‌شود. بر عکس این موضوع نیز صادق است. اگر یک سرمایه گذار بزرگ قصد خرید تعداد زیادی رمز ارز داشته باشد، قیمت خود به خود بالا خواهد رفت. چنین سرمایه گذارانی بعضاً به عنوان “نهنگ” شناخته می شوند زیرا سرمایه گذاری‌های آنها تأثیرات چشمگیری بر کل بازار دارد.
با توجه به همه این عوامل تاثیر گذار، قیمت ارزهای رمزنگاری شده می تواند بی ثبات باشد، به همین دلیل برخی از سرمایه گذاران آنها را فرصتی برای درآمدزایی می دانند. در حالی که ارزش دلار یا یورو معمولاً نسبتاً پایدار است.
معامله و مبادله رمز ارزها چگونه است؟
شما احتمالا با سهام آشنا هستید. تجارت سهام بر اساس یک اصل اساسی مهم کار میکند، هدف این است که قبل از رشد ارزش سهم، آن را بخرید و قبل از کاهش قیمت، آن را بفروشید. تجارت رمز ارزها و به طور کلی ارزهای دیجیتالی نیز به همین گونه است. تفاوت اصلی بین سهام معاملاتی و رمز ارزها این است که سهم را با پول‌های رایجی مثل دلار و یورو خریداری میکنند اما رمزارزها را باید با یک رمزارز دیگری خریداری کنید. رمز ارزها به طور کلی با بیت کوین یا در برخی موارد با اتریوم خریداری می شوند. این بدان معنی است که برای خرید نشانه هایی از قبیل LSK ، یک سرمایه گذار بالقوه برای خرید این ارز باید ابتدا از طریق یک کارگزار (مثل باینانس Binance) اقدام به خرید بیت کوین کند. او به کارگزار مبلغ دلاری بیت کوین را پرداخت میکند و در ازای آن، بیت کوین می‌گیرد. حالا با این بیت کوین میتواند هر رمزارزی را که می‌خواهد، بخرد. قیمت یک بیت کوین در حال حاضر حدود 10 هزار دلار است. شاید همه افراد نتوانند بیت کوین بخرند. اما عجله نکنید. شما می‌توانید یک دهم، یک هزارم یا یک صد هزارم بیت کوین را بخرید. در واقع شما با هر مبلغی که بخواهید می‌توانید شروع به سرمایه گذاری کنید. در طول این سال‌ها مبادله‌ی رمزارزها به یک تجارت بسیار بزرگ تبدیل شده است. تا زمان نوشتن این مقاله، مجموع ارزش همه‌ی رمزارزهای دنیا به بیش از ۳۵۰ میلیارد دلار رسیده است. بازار رمزارزها به علت نوسانات شدید، بازاری بسیار هیجان‌انگیز است. معامله‌گران می‌توانند میلیون‌ها دلار پول بدست آورند و همه‌ی این پول‌ها را در یک روز از دست بدهند. توصیه‌ی ما به تازه‌واردان این است که با پولی اقدام به معامله رمزارزها کنید که توان از دست دادنش را دارید. هیچ تضمینی در این بازار وجود ندارد.
اما با آموزش های دقیق می توانید در این بازار بسیار موفق عمل کنید.
در این مقاله فهمیدیم رمز ارز با ارزدیجیتال چه تفاوتی دارد و درباره تاریخچه رمز ارزها صحبت کردیم . متوجه شدیم این رمز ارزها کجا ذخیره میشوند و چگونه میتوانیم با آنها معامله کنیم . مهم ترین ویژگی های آنها را میدانیم و همچنین نحوه ارزش گذاری آنها را درک کردیم
استخر استخراج رمزارز چیست؟ و چگونه کار میکند؟
این روزها بسیاری از افراد راجع به رمزارزها، خصوصا استخراج آنها صحبت میکنند. قبل از هر چیزی بهتر است بدانیم که استخراج رمزارزها به دو روش قابل انجام است. در روش اول سرمایه‌گذاران و علاقه‌مندان به رمزارزها از دستگاه‌های استخراج شخصی خودشان استفاده میکنند که بعدها مفصلا راجع به آن خواهیم نوشت. اما روش دوم، استفاده از استخر استخراج رمزارز است، موضوعی که می‌خواهیم در حال حاضر زیرو‌بم آن را بررسی کنیم.
در این استخرها، منابع هر شخص با منابع اشخاص دیگر جمع می‌شود و از طریق فرآیندهای پردازشی پیچیده، خروجی استخراج افزایش پیدا میکند. پیشنهاد می‌کنیم قبل از مطالعه‌ی دقیق نحوه‌ی کار استخرهای استخراج، حتی وارد آن نشوید! پس اگر می‌خواهید از رمز و راز استخرهای استخراج رمزارزها سردربیاورید، تا پایان مقاله همراه ما باشید.
استخر استخراج رمزارز چیست؟
در اوایل سال 2009، بعد از آن که ساتوشی ناکاموتو پروژه‌ی بیتکوین خود را راه‌اندازی کرد از همه دعوت کرد که از این فناوری یعنی استخراج بیت کوین استفاده کنند. در ابتدا شرایط شروع کار آسان بود. کاربران به ابزارهای کمی احتیاج داشتند: یک کامپیوتر، اینترنت، و برنامه‌ای که روی کامپیوتر نصب می‌شد. اما با گذشت زمان، شرایط نیز تغییر کرد.
در حال حاضر علاقه‌مندان به استخراج بیت کوین دیگر نمی‌توانند صرفا از طریق کامپیوتر شخصی‌شان بیت کوین استخراج کنند و این پروسه رمز ارز چیست و چگونه کار میکند؟ رمز ارز چیست و چگونه کار میکند؟ برای آنها سخت و طولانی خواهد بود.
این‌جاست که استخرهای استخراج به کمک ماینرها می‌آیند. استخر استخراج رمزارز ها در واقع متشکل از یک گروه مشترک از استخراج‌کنندگان رمزارزها است که منابع دیجیتالی خود را در یک شبکه جمع‌آوری کرده‌اند. آنها با انجام این کار، شانس پیدا کردن یک بلاک را افزایش می‌دهند تا با موفقیت بتوانند رمزارزها را استخراج کنند. اگر یک استخر استخراج پاداشی دریافت کند، آن پاداش میان اعضای آن استخر تقسیم می‌شود.
در واقع سرمایه‌گذاران سرمایه خود را در استخرها ذخیره میکنند تا دریافتی ثابتی داشته باشند. میزان پاداش بلوک‌ها نیز با توجه به قدرت پردازش هر کاربر در استخر پرداخت می‌شود. هر چقدر قدرت هَش (هش ریت، سرعت عملکرد دستگاه ماینینگ را نشان می‌دهد) استخر استخراج بیشتر باشد، شانس استخراج یک بلاک بیشتر می‌شود. پاداش‌های بلاک نیز به نسبت قدرت هش هر شخص تعیین می‌شود.
استخرهای استخراج چگونه کار میکنند؟
گفتیم که هر فردی که در یک استخر استخراج رمزارز ها عضو می‌شود، به طور جداگانه تلاش میکند که از قدرت پردازش خود استفاده کند و یک بلاک پیدا کند. اگر استخر موفق عمل کند، اعضا پاداش دریافت میکنند و پاداش‌ها معمولا با توجه به نسبت قدرت پردازش هر فرد بین اعضا تقسیم میشوند. در برخی موارد، استخراج‌کنندگان برای دریافت پاداش می‌بایست مستنداتی از کار خود ارائه کنند.
بنابراین هر شخصی که می‌خواهد از طریق رمزارزها به کسب سود بپردازد، باید از میان دو روش استخراج شخصی و استفاده از استخرهای استخراج، یک روش را انتخاب کند. از آن‌جایی که استخرهای استخراج خروجی هش را افزایش می‌دهند، به همین علت بسیاری از استخراج‌کنندگان ترجیح می‌دهند که از این استخرها استفاده کنند. به عنوان مثال اگر 6 دستگاه استخراج داشته باشیم که هر کدام 335 مگاهش در ثانیه تولید میکنند، در نهایت قدرت استخراج 2 گیگاهش خواهد بود. این کار باعث می‌شود که تابع هش فرایند پردازش سریع‌تری داشته باشد.
استخرهای استخراج چگونه پاداش‌ها را تقسیم میکنند؟
شناسایی موفقیت‌آمیز بلاک هش باعث می‌شود که استخر پاداش دریافت کند. این پاداش بر اساس مکانیزم به اشتراک‌گذاری در استخر، به اشتراک گذاشته می‌شود. تقسیم یا به اشتراک‌گذاری پاداش، نشان‌دهنده‌ی میزان فعالیتی است که کامپیوتر شرکت‌کنندگان در استخر استخراج انجام داده است.
پاداش‌ها به دو نوع دسته‌بندی میشوند: پذیرفته شده و رد شده. حالت اول بیان‌گر آن است که فعالیتی که عضو استخر انجام داده است، تاثیر قابل توجهی بر استخر داشته و کریپتوکوین‌های جدیدی استخراج شده است. در این حالت، شخص پاداش دریافت میکند.
در حالت دوم به این دلیل که بلاکچینی کشف نمی‌شود، پس بنابراین شخص پاداشی دریافت نمی‌کند. حتی اگر کامپیوتر شخص عملکرد موفقیت‌آمیزی داشته باشد. اما اگر برای بلاک مشخصی دیر ثبت‌نام کند، سهمش رد خواهد شد. در حالت ایده‌آل تمامی سهم‌های استخر پذیرفته میشوند، اما سهم رد شده، همواره وجود دارد و غیرقابل انکار نیست. آن هم به این علت که غیرممکن است تمام فعالیت‌های کامپیوتری یک عضو در کشف کوین تاثیر گذاشته باشد و همیشه در زمان مناسبی ثبت شده باشد.
اعضای استخر براساس سهم‌های پذیرفته‌شده پاداش میگیرند. در این حالت، فعالیت اعضا در پیداکردن بلاک کوین جدید تاثیرگذار است. سهم پذیرفته‌شده ارزش واقعی ندارد و به عنوان یک روش حسابداری برای حفظ عدالت در توزیع پاداش است. اعضا براساس سهم‌های پذیرفته شده و با استفاده از روش‌های مختلف پاداش خود را دریافت میکنند. این روش‌ها به شرح زیر هستند:
- پرداخت به ازای سهم (PPS): در این روش پرداخت آنی فقط بر اساس سهم‌های پذیرفته‌شده عضو استخر انجام می‌شود. به عنوان مثال، یعنی فردی که فعالیت‌هایش در استخر رمزارز منجر به استخراج بیتکوین شده است، سهمش پذیرفته می‌شود و میتواند در همان لحظه از موجودی استخر، پاداش خود را دریافت کند. در روش پرداخت به ازای سهم، تمام فعالیت‌ها از طریق کاربر انجام می‌شود. لازم به ذکر است که این روش خطر بالایی دارد و در این حالت برای کاهش خطر در استخر، چیزی حدود 3 تا 7 درصد کارمزد دریافت میکنند.
- پرداخت نسبی (PROP): در این روش در پایان هر دوره از استخراج، پاداش به نسبت تعداد سهم‌های اعضا و با توجه به کل سهم‌های استخر تقسیم می‌شود. زمانی که یک بلاک پیدا می‌شود، حساب صفر شده و فرایند اعتباردهی سهم از ابتدا شروع می‌شود. محاسبه‌‌ی این روش به آسانی انجام می‌شود، اما پرداختی‌ها پایداری لازم را ندارند. این به آن معناست که اگر زمانی یک بلاک کشف شود و در همان لحظه ماینری به استخر بپیوند، پاداش بیشتری دریافت میکند.
- پرداخت ماکسیمم به ازای هر سهم (SMPPS): این روش مشابه روش PPS است، اما مقدار پرداخت را به بیش‌ترین مقداری که استخر میتواند به دست بیاورد محدود کرده است.
- پرداخت حداکثر اشتراک (ESMPPS): این روش مشابه روش قبل است. اما با این تفاوت که پرداختی‌ها را به طور مساوی در استخر استخراج میان همه‌ی ماینرها تقسیم میکند.
روش‌های دیگری نیز وجود دارند که از میان آنها می‌توان به روش هندسی مضاعف (DGM)، پرداخت بیش‌ترین سهم اخیر به ازای هر سهم (RSMPPS) و غیره اشاره کرد. قبل از آن که استخر خاصی را برای استخراج رمزارزها انتخاب کنید، باید به روش پرداخت سهم‌ها در هر استخر و میزان کارمزدها دقت کنید. استخرها معمولا 1 تا 3 درصد از سود استخراج را به عنوان کارمزد از شما اخذ میکنند.
مزایا و معایب استخرهای استخراج رمزارزها کدامند؟
برخی معتقدند که استخراج شخصی بهتر از عضویت در استخرهاست. اما این دو روش راهی برای استخراج رمزارزها محسوب میشوند و هر کدام مزایا و معایب مخصوص به خود را دارند. اصلی‌ترین مزیت استخرها، تسهیل‌کردن فرایند استخراج است.
در روش استخراج شخصی با این که کل پاداش برای شخص مالک دستگاه استخراج‌کننده است، ولی از آن‌جایی که به نیرو و منابع زیادی احتیاج دارد، احتمال موفقیت خیلی کم است. به علاوه، استخراج بسیاری از رمزارزها در سال‌های اخیر نسبت به گذشته سخت‌تر شده است، به این دلیل که ارزهای دیجیتال معروف‌تر شده‌اند و هزینه‌های مربوط به تامین سخت‌افزارهای مورد نیاز استخراج نیز افزایش پیدا کرده است.
همچنین معمولا برقی که برای استخراج رمزارزها مصرف می‌شود، از پاداش دریافتی شما بیشتر است. استخرهای استخراج هزینه‌های کمتری برای برق و وسایل سخت‌افزاری صرف میکنند و شانس سودآوری را افزایش می‌دهند. در حالی که شخص ماینر ممکن است شانس کمی در پیدا کردن یک بلاک و دریافت پاداش داشته باشد. بنابراین تشکیل گروه با دیگر ماینرها شانس موفقیت را تا حد زیادی افزایش می‌دهد.
استخرهای استخراج معایبی نیز دارند. از جمله این که با مشارکت در این استخرها آزادی عمل اعضا در فرایند استخراج محدود می‌شود. وقتی شما در یک استخر استخراج عضو می‌شوید، طبیعتا باید قوانین آن استخر را بپذیرید و فرایند استخراج نیز از قبل مشخص شده است. در استخرها، سود به دست آمده در نهایت میان اعضا تقسیم می‌شود. این یعنی مقدار پاداش برای شخصی که در استخر مشغول انجام فعالیت استخراج است، کم‌تر خواهد بود.
چگونه یک استخر استخراج انتخاب کنیم؟
بعد از آن که با نحوه‌ی عملکرد استخر استخراج و مزایا و معایب آن آشنا شدیم، باید از میان استخرهای استخراج یکی از آنها را انتخاب کنیم. استخرها را باید با توجه به میزان کارمزد دریافتی، اعتبار و زمان انجام کار آن انتخاب کنید. مهم‌ترین چیزی که باید به آن توجه کنید، اعتبار استخر است. مسلما شما علاقه‌ای به همکاری با کلاهبرداران ندارید! بسیار لازم است قبل از عضویت در هر استخر، راجع به آن تحقیق کنید و در فروم‌های مخصوص رمزارزها از متخصصان مربوطه مشورت بگیرید. گزارش‌های مختلف و تجربه‌های شخصی افراد راجع به استخرهای مختلف را جست‌وجو کنید. هر چه قدر که استخر کارمزد کمتری دریافت کند، سود بیشتری برای شما باقی می‌ماند. لازم به ذکر است که میزان کارمزد استاندارد چیزی حدود 1 درصد است.
موقعیت سرور و زمان کاری استخر نیز بسیار اهمیت دارد. محل سرور به دلیل بروز تاخیر احتمالی نقش زیادی در انتخاب استخر دارد. به هنگام عضویت در استخر، به ساعت کاری آن استخر نیز دقت کنید. اگر زمانی که شخصی از استخر بازدید میکند، استخر استخراج کار نکند، آن شخص سودی دریافت نخواهد کرد.
جمع‌بندی
این روزها دستگاه‌های استخراج قدرتمندی وجود دارند که با کامپیوترهای خانگی نیز سازگار هستند، به همین علت، استخراج رمزارزها بیش از پیش گسترش پیدا کرده است. بنابراین با توجه به این موضوع شانس سودآوری استخراج شخصی نیز کاهش پیدا کرده است. با این شرایط، عموم افراد تصمیم میگیرند که در یک استخر استخراج عضو شوند. آنها می‌دانند که در استخرهای استخراج سود کمتری دریافت میکنند، اما احتمال آن که زودتر به سود برسند، بیشتر است. حالا شما به ما بگویید که کدام روش استخراج را ترجیح می‌دهید؟ فکر می‌کنید که کدام روش استخراج برای شما به‌صرفه است؟ نظرات خود را با ما در میان بگذارید.
دیدگاه شما