چگونه پول خود را دو برابر کنیم؟

درک ارزش زمانی پول کمک زیادی به مدیریت وام می‌کند.

بدهی تامین اجتماعی به داروخانه‌ها پرداخت می‌شود/ دارویار بدهی بیمه‌ به داروخانه‌ها را دو برابر کرده است

مدیرکل درمان غیر مستقیم سازمان تامین اجتماعی گفت: ما به داروخانه ها ۲۰۰۰ میلیارد بدهکار هستیم که در هفته‌های آتی به همت سازمان برنامه ۱۰۰۰ میلیارد آن پرداخت می‌شود.

به گزارش مشرق ، شب گذشته تهران ۲۰ در بحبوحه آنفولانزا و بیماری‌های فصلی به مسئله توزیع و رابطه داروخانه‌ها با تامین اجتماعی پرداخت. ابن قسمت از برنامه تهران ۲۰ در دهمین روز آبان در حالی برگزار شد که شهرام غفاری، مدیرکل درمان غیر مستقیم سازمان تامین اجتماعی مهمان حضوری آن بود.

طرح دارویار، طرحی است که به همت دولت سیزدهم برای بهبود نظام توزیع دارو در کشور مصوب شد. برخی داروها در داروخانه‌ها پیدا نمیشد ولی در بازار سیاه موجود بود؛ وزارت بهداشت این طرح را ارائه کرد تا منجر به ایجاد نسخه‌های الکترونیک، آزادسازی قیمت دارو، خرید آزاد دارو توسط داروخانه و پرداخت مابه‌التفاوت آن توسط بیمه بشود تا قیمت برای مردم فرقی نکند.

با این وجود پرداخت‌های تامین اجتماعی به داروخانه‌ها غالبا دیرهنگام انجام می‌شود واین باعث شده تا نائب رئیس انجمن دارو سازان از خودداری کردن نسخ تامین اجتماعی به دلیل وصول بدهکاری‌اش داد.

چرا تامین اجتماعی پول داروخانه‌ها را نمی‌پردازد؟

غفاری در شروع گفت: سازمان تامین اجتماعی ادعا دارد مطالبات داروخانه‌ها را طبق قرار پرداخت می‌کند. طرح دارویار ۲۳ تیر به موجب تفاهم‌نامه ۴۳ بندی شروع شد. زمانی که این طرح مصوب شد ما ۱۷۰۰ میلیارد تومان به داروخانه‌ها بدهی داشتیم؛ اما الان حدود ۲۰۰۰ میلیارد تومان بدهی داریم. یعنی اتفاق ویژه‌ای از منظر سازمان تامین اجتماعی نیفتاده است.

مدیرکل درمان غیر مستقیم سازمان تامین اجتماعی خاطرنشان کرد: سازمان تامین اجتماعی ردیف بودجه‌ای ندارد. مگر در یکی دو موارد خاص؛ و این برخلاف سازمان‌های بیمه دیگر است. پول ما از حق بیمه مردم و کارفرماها می‌آید. روزانه حدود ۹۰۰ میلیارد تومان وصولی سازمان و میزان هزینه‌های روزمره آن ۱۳۰۰ میلیارد تومان است. انتظار ما از دولت این است که به عنوان کارفرمایی که پذیرفته حق بیمه بخشی از بیمه‌شدگان را واریز کند، ماهانه ۸۰۰۰ میلیارد حق کارفرمایی‌اش را بپردازد.

وی افزود: متناسب‌سازی حقوق مستمری بگیران که بخشی از آن را برای طرح دارویار به عنوان سهام دادند که نقد بشود، به کار نمی‌آید. ما یک تفاهم‌نامه ۴۳ بندی داشتیم و وارد طرح شدیم. قرار شد مبلغ به میزان ۵۰۰۰ میلیارد تومان اوراق یا نفت در اختیار سازمان بگذارند که به ما پرداخت نشد. در نهایت۲۴۰۰ میلیارد تومان پرداخت کردند و ما ۱۰۰۰ میلیارد دیگر رویش گذاشتیم و به داروخانه‌ها دادیم. ۲۰۰۰ میلیارد هم طلب داروخانه ها از ماه‌های شهریور و مهر است.

غفاری ادامه داد: دیگر بیمه‌ها مانند سلامت و نیروی مسلح ردیف بودجه دارند. ردیف بودجه ما به طور کلحذف نشده و قرار شده ۱۲۰۰۰ میلیارد تومان از محل هدفمندی‌ها به تامین اجتماعی پرداخت شود؛ در آخر ث مبلغ ۳۰۰۰ میلیارد تومان وصول شد که ۱۰۰۰ میلیارد آن به تازگی پرداخت شده است. تامین اجتماعی به لحاظ تعهدی کسری ندارد؛ کسری ما نقدی است. هیچ یک از دولت‌ها تعهدات خود را در قبال سازمان عملی نکرد.

این مقام مسئول ادامه داد: داروخانه‌ها حق دارند که حقوقشان را طلب کنند اما در نظام سلامت نباید جان مردم را به گروگان بگیریم. طبیعتا این صحبت آنان مبنای عرفی ندارد و طبق قراردادشان با ما نیست. ما به داروخانه ها ۲۰۰۰ میلیارد بدهکار هستیم که در هفته‌های آتی به همت سازمان برنامه ۱۰۰۰ میلیارد آن پرداخت می‌شود.

از مجروحین حادثه تروریستی شیراز چه خبر؟

سیدوحید حسینی، رئیس دانشگاه علوم پزشکی شیراز در تماس تلفنی با برنامه تهران ۲۰ از آخرین وضعیت مجروحین حادثه تروریستی شیراز خبر داد و گفت: از روز حادثه ۲۶ مجروح داشتیم که خوشبختانه با دقت کادر درمان هیچ کدام بعد از صحنه حادثه شهید نشدند. اینها خیلی وضعیت بدی داشتند. تعدادی سه یا چهار گلوله خورده بودند.

حسینی افزود: ۱۹ نفر از زخمی‌شدگان با حال عمومی خوب ترخیص شدند. در حال حاضر ۷ بیمار داریم که وضع مساعدی دارند. شایعه شده بود که حال یکی از آنها بد است که من تکذیب می‌کنم. بعضی از این افراد دو یا سه مرتبه عمل شدند و ظرف دو سه روز آینده همگی ترخیص می‌شوند.

رئیس دانشگاه علوم پزشکی شیراز افزود: از بین ۷ بیمار، ۴ نفر در مراقبت ویژه است که ۲ نفر حمایت تنفسی است. البته این ۴ نفر را به جهت احتیاط در مراقبت‌های ویژه نگه داشتیم.

وی خاطرنشان کرد: در بین مجروحین ۳ کودک، ۵ زن حضور داشت و بقیه آقا بودند. یکی از این کودکان آرتین است که با وضعیت مناسب ترخیص شد. کودک دو ساله و یک ساله‌ای هم در بین زخمی شدگان بودند که تیر به شکمشان خورده بود. آنها با وضعیت خوبی در بخش بستری هستند و به زودی مرخص می‌شوند.

دارویار بدهی بیمه‌ به داروخانه‌ها را دو برابر کرده است

علی فاطمی، نائب رئیس انجمن داروسازان ایران در تماس تلفنی در خصوص مطالبات داروخانه‌ها از سازمان تامین اجتماعی به تهران ۲۰ گفت: مطالبات داروخانه‌ها از بیمه‌ها بعد از اجرای طرح دارویار ۲ برابر شده است. پوشش بیمه‌ای دارو ها بعد از افزایش قیمت، کمتر شده است. بدهی کنونی حدود ۲۰۰۰ میلیارد تومان است که سال گذشته کمتر از نصف این مبلغ بود. مسئله ما با تامین اجتماعی عدم تهعد به پرداخت بدهی‌هایشان است. در حال حاضر مطالبات از بیمه سلامت را به روز دریافت می‌کنیم؛ دلیل این امر الکترونیک شدن نسخ است.

فاطمی ادامه داد: چه دلیلی دارد که وصول بدهی تامین اجتماعی چند ماه طول می‌کشد؟ با سازمان برنامه و بودجه هم در این مورد صحبت کردیم و آنها می‌گویند به محض اینکه اسناد بیمه‌ای توسط بیمه‌ها تایید شوند ما مبلغ را پرداخت می‌کنیم. سازمان‌های دیگر به تعهدات عمل می‌کنند اما تامین اجتماعی از قبل هم اینگونه بود.

نائب رئیس انجمن داروسازان ایران گفت: اگر من حق بیمه داروخانه‌ام را ندهم به صورت روزانه جریمه می‌شوم. چرا نباید سازمان تامین اجتماعی مطابق ماده ۳۸ قانون مقرارت مالی دولت در صورت تاخیر به صورت روزانه مبلغ نصف اوراق مشارکت را جریمه بدهد؟ بر اساس این قانون بیمه باید ۶۰ درصد مطالبات را بلافاصله و مابقی را ظرف ۳ ماه تسویه کند. البته این برای زمانی است که اسناد به بررسی نیاز داشت ولی الان به خاطر الکترونیک بودن احتیاجی ندارد.

وی افزود: با این حال بسیاری از شرکت‌های توزیع دارو که متعلق به تامین اجتماعی هستند به دلیل کمبود دارو بلافاصله پول خود را می‌خواهند.

غفاری در پاسخ گفت: نقدینگی سازمان تامین اجتماعی به دلیل شرایط اقتصادی کشور و عمل نکردن برخی شرکا به تعهداتشان دچار تاخیر است. ما می‌گوییم که کل بدهی‌مان به داروخانه‌ها ۲ میلیارد تومان و به بخش خصوصی ۵ هزار میلیارد تومان است. این مبلغ ۵ درصد طلب ما از دولت هم نیست. ما یا باید وام بگیریم یا حق بیمه را زیاد کنیم. پس دولت به تفاهم‌نامه‌ای که امضا کرده عمل کند.

مدیرکل درمان غیر مستقیم سازمان تامین اجتماعی گفت: امروز در مجلس تامین اجتماعی را نقد می‌کنند اما باید واقع‌نگر باشند. شما ۲۴۰۰ میلیارد به ما پرداخت کردید ولی ما باید ۱۰۰۰ میلیارد دیگر رویش می‌گذاشتیم تا بخشی از بدهی‌هایمان را وصول کنیم. با این وضعیت ما دو راه بیشتر نداریم یا پول مستمری بگیر را دیرتر بدهیم و پول دارویار را امروز فردا کنیم. یا پول مستمری را اول بدهیم و پول دارویار را با تاخیر پرداخت کنیم.

وی افزود: سازمان برنامه بودجه باید به وعده‌هایش عمل کند. مجلس به جای اینکه برنامه بودجه را خطاب قرار بدهد تامین اجتماعی را که ۴۵ میلیون جمعیت بیمه شده را هم درمان می‌کند و هم مستمری می‌دهد مورد عطاب و خطاب قرار می‌دهد.

فاطمی نیز در مقابل گفت: قرار شد به جای پزشکان تامین اجتماعی نسخه را الکترونیک کند و اعلام شد که سازمان به ازای هر نسخه ۴۰۰۰ تومان به داروخانه پرداخت می‌کند. دو ماه را پرداخت کردند ولی جالب است که در اسناد جدید تمام مبلغ را چگونه پول خود را دو برابر کنیم؟ پس گرفتند. ما شرایط کشور را درک می‌کنیم ولی در شرایط اینچنینی که دارو سخت پیدا می‌شود، شرکت‌های تامین اجتماعی دارویی به ما رحم نمی‌کنند. بانک رفاهی که باید امورات ما را پیش ببرد اگر موجودی کم باشد چک هایمان را وصول نمی‌کند. تاب آوری داروخانه‌ها تمام شده و خیلی از آنها طاقت همکاری با تامین اجتماعی را ندارند.

تهاتر با شرکت‌های دارویی قابل انجام است

غفاری در پاسخ به تهاتر کرد مبلغ بیمه ماهانه داروخانه‌ها با بدهی سازمان تامین اجتماعی به این مراکز گفت: قابل تهاتر است ولی اجرا نمی‌شود. چرا که مبلغ بیمه آنها کم است و تهاتر منطقی نیست. ما با بیمارستان‌های بزرگ تهاتر داریم ولی برای داروخانه‌ها رقم حق بیمه کم است. اما این اقدام با شرکت‌های دارویی قابل انجام است

فاطمی نیز یادآورد شد: ما از هر مکانیزمی که نقدینگی داروخانه را بالا ببرد حمایت می‌کنیم. داروخانه‌ها ما نقدینگی خرید دارو که دو برابر شده را ندارند. ما در تنگنای تولید دارو هستیم. شرکت‌های تامین اجتماعی تا دیدند قیمت بالا رفته دارو تولید نمی‌کنند. داروخانه مجبور است همیشه در هر شرایطی به فکر مردم باشد. نباید کاری کنند که تاب‌آوری داروخانه‌ها به پایان برسد.

هفت اشتباه رایج در مورد وام که به شما ضرر می‌زند

شاید شما هم شنیده باشید که بهره بانکی در ایران، در مقایسه با کشورهای پیشرفته خیلی زیاد چگونه پول خود را دو برابر کنیم؟ است. اگر بپذیریم که بهره بانکی، قیمتی است که برای در اختیار گرفتن وام می‌پردازیم، یعنی پذیرفته‌ایم که وام در ایران خیلی گران است. اما گران بودن وام بانکی منتهی به یک تناقض منطقی می‌شود: چرا این کالای گران تا این اندازه خواهان دارد؟

برای اطلاع از بهره واقعی وام بانکی، لازم است عدد بهره را از عدد تورم کم کنیم. یعنی اگر بهره وام بانکی 17 درصد باشد و تورم 15 درصد، در عمل بهره‌ای که به وام تعلق می‌گیرد 2 درصد خواهد بود. برای سال‌ها بهره بانکی از عدد تورم کوچک‌تر بود. این یعنی بهره واقعی در ایران منفی بود و وام‌گیرنده به خاطر پولی که می‌گرفت تشویق می‌شد. برای همین مردم زیادی متقاضی وام بودند. صف طویل وام‌گیرنده‌ها باعث شد که بسیاری از مردم بدون در نظر گرفتن شرایط، به هر وام ممکنی آری بگویند. همین موضوع، به‌خصوص در بازار سیاه و در مجراهای‌ غیررسمی (وام گرفتن از اشخاص بجای بانک) باعث کلاه‌برداری‌های زیادی شد. در این مقاله به هفت تصور نادرست در مورد وام می‌پردازیم.

1- وام، جایزه نیست!

همان‌طور که گفتیم سال‌های‌سال به خاطر بهره واقعی منفی، مردم زیادی در صف دریافت وام بودند. استدلال بسیار ساده بود. اگر با پول وام یک قطعه زمین می‌خریدیم و بعد از یک سال آن را می‌فروختیم و وام را تسویه می‌کردیم، یک پولی برایمان می‌ماند.

همین موضوع باعث شد که مدیران بانکی قدرت پیدا کردند. شناختن کسی که در بانک کار می‌کند یک مزیت شد و آن‌ها برای دوستان و آشنایان وام جور می‌کردند. تعیین شرایط دشوار برای گرفتن وام هم حاصل صف طویل خواهندگان بود.

تعیین شرایط دشوار برای گرفتن وام هم حاصل صف طویل خواهندگان بود.

در چنین فضایی مردم به وام به چشم جایزه نگاه می‌کردند. اگر موقعیتی پیش می‌آمد که می‌شد وامی گرفت، هیچ‌کس درنگ نمی‌کرد. از طرف دیگر وام‌دهنده هزار منت می‌گذاشت بر سر متقاضی. حتی گاهی پیش می‌آمد که از متقاضی درخواست‌هایی عجیب کند. از راه انداختن کارشان در سازمان دیگر تا دریافت بخشی از مبلغ وام به‌عنوان هدیه و کارمزد.

لازم است بدانیم که وام بانکی پاداش و جایزه نیست. بانک در مقابل پولی که در اختیار مشتری‌ها می‌گذارد دستمزد (بهره) می‌گیرد. آیا نانوا به خاطر نانی که به شما می‌فروشد منتی بر سرتان می‌گذارد؟

2- وامی که از بانک می‌گیرید پول نیست، سرمایه است!

بسیاری از مردم برای نیازشان به پول به سراغ وام می‌روند. البته که شما می‌توانید با پولی که از بانک می‌گیرید مخارج خود را پرداخت کنید، ماشین و خانه بخرید، حقوق معوقه کارمندهایتان را بپردازید یا برای همسر خود هدیه بخرید. اما این کار اشتباه است.

به کلمه سرمایه دقت کنید: واژه «سر» به‌علاوه واژه «مایه». سرمایه سرچشمه‌ای است که از آن پول ساخته می‌شود. مثلا اگر با وام خود تلویزیون و پلی‌استیشن بخرید، از وام خود به‌عنوان پول استفاده کرده‌اید. در این حالت چون در مقابل وام بهره می‌پردازید، کالاهای موردنیاز خود را گران خریده‌اید و متضرر شده‌اید.

پولی که برای راه‌اندازی کسب‌وکار خرج می‌کنید به سرمایه تبدیل می‌شود.

اما اگر با همین پول پلی‌استیشن و تلویزیون بخرید و گیم‌نت راه بیندازید، پول خود را به کار انداخته‌اید. ممکن است سالانه 50 درصد سود خالص کسب کنید که قسمتی از آن را به‌عنوان بهره سرمایه به بانک پرداخت می‌کنید. در این حالت ضرری متوجه شما نخواهد بود، هرچند حاشیه سودتان کم می‌شود.

3- با وام نمی‌شود وام را پس داد!

فرض کنید یک وام 20 میلیون تومانی با بهره 20 درصد گرفته‌اید و حالا نمی‌توانید اقساطش را پرداخت کنید. بعضی از آدم‌ها در این شرایط باز به سراغ بانک می‌روند و یک وام 20 درصد دیگر می‌گیرند تا وام قبلی را تسویه کنند.

نکته مهم این است که در این حالت وام شما تسویه نمی‌شود. شما 20 میلیون تومان بدهی داشتید و هنوز همان‌قدر بدهکار هستید. با این کار فقط بهره وام خود را دو برابر کرده‌اید که اشتباه بزرگی است.

ریشه این مشکل در نگاه نادرست به وام است. اگر وام وارد کسب‌وکار شود و سود بسازد، بازپرداختش کار ساده‌ای خواهد بود. اما اگر این پول را به بازار ببریم و خرج کنیم، باید آن را از درآمد فعلی خود پس بدهیم. اگر درآمد ما کافی بود، به وام نیازی نداشتیم. این چرخه باطل پرداخت وام را سخت می‌کند. در این شرایط بزرگ‌ترین اشتباه این است که برای پس دادن وام، دوباره وام بگیریم.

4- قسطی که پرداخت می‌کنید از بدهی شما کم می‌شود!

فرض کنید یک وام 10 میلیون تومانی با 12 قسط و بهره 20 درصد گرفته‌اید. هرماه باید چقدر بپردازید؟

در سیستم‌های بانکی مقدار اقساط از روی روابط دقیق ریاضی محاسبه می‌شوند. اما در بازار سیاه (وقتی از جایی غیر از بانک وام می‌گیرید) خیلی ساده با روابط مالی بازی می‌کنند تا سود بیشتری کسب کنند.

مثلا ممکن است بگویید 20 درصد از 10 میلیون تومان، می‌شود 2 میلیون. چون باید 12 میلیون را در 12 ماه پس بدهیم، باید هرماه 1 میلیون تومان قسط بپردازیم. این محاسبه از بیخ و بن اشتباه است.

در بازار سیاه خیلی ساده با روابط مالی بازی می‌کنند تا سود بیشتری کسب کنند.

شما درست لحظه‌ای که وام را می‌گیرید، 10 میلیون تومان بدهی دارید. بعد از ماه اول که یک‌میلیون تومان پرداخت کردید، 9 میلیون بدهکارید. وقتی در ماه آخر، آخرین قسط خود را می‌پردازید، بدهی ندارید. اما بهره 2 میلیون تومانی برای تمام پول حساب شده است. انگار بدهی خود را نپرداخته باشید.

اگر قرار بود 12 ماه بعد کل بدهی خود را بدهید، بهره 2 میلیونی معقول بود. اگر وام نمی‌گرفتید هم، بهره‌ای نمی‌پرداختید. پس حالا که رفته‌رفته بدهی خود را می‌پردازید، باید بهره‌ای بین عدد صفر و عدد دو میلیون تومان بدهید. یعنی 1 میلیون تومان. با این حساب اقساط شما 917 هزار تومان در ماه می‌شود، نه یک‌میلیون تومان. (926 هزار تومان با فرمول بانکی)

ممکن است وام‌دهنده بگوید «خب به‌جای 917 هزار تومان، به مدت 11 ماه اقساط یک‌میلیون تومانی بده. می‌شود همان 11 میلیون.» در این حالت باز هم بهره وام بیشتر از 20 درصد می‌شود. چون بهره 1 میلیونی برای 12 ماه به دست آمده است، نه برای 11 ماه.

5- هر پرداختی غیر از اصل پول، بهره است!

یک‌بار دیگر فرض کنید که وامی ده میلیون تومانی با بهره 20 درصد گرفته‌اید. همان‌طور که گفتیم باید در پایان سال 11 میلیون تومان پرداخت کرده باشید. اگر به غیر از یک‌میلیون تومان بهره، پول دیگری بدهید، بهره وام شما بیشتر از 20 درصد می‌شود.

مثلا ممکن است شما برای کسی که شما را به بانک معرفی کرده، یک هدیه 1 میلیون تومانی بخرید. دقت کنید که این هدیه را در همان ابتدا به او می‌دهید و نه بعد از تمام شدن اقساط. پس این 1 میلیون تومان بهره‌ای بیشتر از 20 درصد به وام شما اضافه می‌کند. باید از خود بپرسید که اگر دوستتان برای شما وامی با بهره 50 درصد پیدا کرده بود، باز هم از او تشکر می‌کردید؟

این مشکل به‌کرات در هنگام خرید اقساطی خودرو پیش می‌آید. خودرویی 100 میلیون قیمت دارد. آن را با اقساط یک‌ساله و بهره 20 درصد به شما می‌دهند. همان‌طور که دیدیم بهره 20 درصد برای پرداخت سالانه تقریبا 10 میلیون تومان خواهد بود. فروشنده به شما می‌گوید «قیمت خودرو با این بهره 110 میلیون می‌شود. پس 50 میلیون پیش‌پرداخت بدهید، هرماه 5 میلیون تومان.» توجه کنید که بدهی شما بعد از پرداخت 50 میلیون پیش‌پرداخت، 50 میلیون تومان است و بهره این پول باید 5 میلیون باشد، نه 10 میلیون. چرا شما باید برای پول نقدی که در همان ابتدا می‌پردازید، بهره بدهید؟!

یک حالت دیگر برای بالا بردن مقدار بهره، وقتی است که وام‌دهنده از شما می‌خواهد برای مدتی پولی را (بدون سود) در بانک سپرده‌گذاری کنید. مثلا 10 میلیون تومان برای مدت یک سال بگذارید، تا 10 میلیون وام 20 درصد بگیرید. در حالت عادی بانک باید به این ده میلیون سود می‌داد. چون شما پولی از بانک نگرفته‌اید، درست مثل این است که سود خود را به بانک تقدیم کرده باشید. اما همین بانک برای وامی که به شما می‌دهد سود می‌گیرد. پس این سود خیلی بیشتر از 20 درصد خواهد بود: 10 درصد برای دیر تحویل گرفتن وام، 10 درصد برای سپرده‌ای که گذاشته‌اید و 20 درصد برای وامی که می‌گیرید.

6- پس‌انداز کردن پول، بدون بهره نیست!

فرض کنید می‌توانید همین امروز 10 میلیون تومان وام با بهره 10 درصد بگیرید. اما به‌جای این کار ترجیح می‌دهید هرماه مبلغی کنار بگذارید تا بعد از 1 سال خودتان این پول را بدون پرداخت بهره جور کرده باشید. حقیقت آن است که در این صورت، باز هم بهره پرداخته‌اید!

مثلا می‌خواهید با وامی که می‌گیرید دستگاهی به قیمت ده میلیون تومان بخرید و کار کنید. بعد از یک سال که پول لازم را جمع کردید، آن دستگاه دیگر 10 میلیون نخواهد بود. با یک تورم 10 درصدی، حالا باید دستگاه را 11 میلیون بخرید. این یک‌میلیون اضافه که برای خرید دستگاه می‌پردازید، در عمل بهره است.

درک ارزش زمانی پول کمک زیادی به مدیریت وام می‌کند.

از طرف دیگر شما می‌خواستید دستگاه را بخرید که با آن درآمد (مثلا ماهی دو میلیون تومان) کسب کنید. اما حالا یک سال گذشته است و شما این پول را به دست نیاورده‌اید. اگر وام گرفته بودید، الان یک دستگاه داشتید و به‌علاوه 13 و نیم میلیون تومان سود خالص (24 میلیون درآمد منهای 10.5 میلیون بازپرداخت وام). الان فقط یک دستگاه دارید. پس به‌اندازه 13.5 میلیون تومان عقب افتاده‌اید. (به این هزینه، هزینه فرصت می‌گویند. هزینه فرصت یک هزینه واقعی است.) با افزودن این مبلغ به 1 میلیون تومانی که دستگاه گران شده، بهره پس‌انداز شما 145 درصد بود! در حالی که می‌توانستید یک وام 10 درصدی بگیرید و کار را شروع کنید.

7- وام به‌هیچ‌عنوان چیز بدی نیست!

حتی بزرگ‌ترین و موفق‌ترین شرکت‌های جهان هم وام می‌گیرند. وام بانکی (و به‌طورکلی ایجاد بدهی) یکی از مرسوم‌ترین شیوه‌های تامین مالی است. چه ابعاد کسب‌وکار کوچک و خانوادگی باشد، چه در شرکتی بزرگ و چند ملیتی، برای مدیران این بنگاه‌ها گزینه وام گرفتن همیشه روی میز قرار دارد. مهم این است که بتوانیم وام بانکی را در مراحل دریافت کردن، خرج کردن و پس دادن به‌درستی مدیریت کنیم.

همان‌طور که دیدیم ممکن است یک وام 40 یا 50 درصدی را به اسم وام 20 درصدی به شما قالب کنند. اما این که 40 درصد برای وام گران است یا ارزان به عوامل زیادی بستگی دارد. یکی از این عوامل، شرایط بازار است. وام هم یک کالا است که قیمت آن در بازار و بر مبنای عرضه و تقاضا تعیین می‌شود. از طرف دیگر خیلی مهم است که می‌خواهید با وام خود چه‌کار کنید. اگر می‌خواهید بر روی کسب‌وکاری با حاشیه سود 20 درصد سرمایه‌گذاری کنید، وام 21 درصدی گران است. اما اگر قرار است (واقعا قرار است) در یک سال 200 درصد سود کنید، گرفتن وام 50 درصدی توجیه دارد. درهرصورت اگر قصد دارید کسب‌وکاری سودآور بنا کنید، از وام نترسید، اما حتما قبل از گرفتن وام با یک کارشناس مالی مشورت کنید.

آموزش جامع صرافی پنکیک سواپ Pancakeswap

جهت آموزش Pancakeswap ابتدا باید با ویژگی های این صرافی آشنا شوید. صرافی پنکیک سواپ از انواع صرافی های Decentralized یا غیر متمرکز است که مبتنی بر پایه Binance Smart Chain می باشد. صرافی Pancakeswap یکی از سیستم های مالی غیر متمرکز DeFi است که کارایی زیادی دارد.
یکی از مشخصات مشترک صرافی های غیر متمرکز آن است که از User Interface ساده ای برخوردارند و کاربران می توانند با منوهای آن به راحتی کار کنند. در پنل کاربری Pancakeswap، پارامترهای پیچیده‌ و معمول در صرافی های متمرکز وجود ندارد. تیم برنامه نویسی این پلتفرم برای جلب توجه مخاطبان خود، نام ساده پنکیک سواپ را انتخاب کرده اند که خوشایند اکثریت کاربران باشد.
هدف از ایجاد صرافی های Decentralized مثل صرافی پنکیک سواپ آن است که اشکالات صرافی های متمرکز را حل کنند. اساس قوانین حاکم بر این اکسچنج ها به کار گرفتن قراردادهای هوشمند است که به صورت منبع باز بوده و مبادلات کریپتوکارنسی ها را در داخل شبکه امکان پذیر می کند. به دلیل قرارداد های هوشمند، امکان دخالت شخص سوم و هر گونه دستکاری در اینگونه صرافی ها به مینیمم حالت ممکن رسیده است.
برای آنکه بتوان از صرافی پنکیک سواپ برای مدیریت دارایی های دیجیتال استفاده کرد، لازم نیست که اندوخته شخص در کیف پول های مخصوص صرافی واریز شود. کافی است شخص ولِت خود را به قرارداد هوشمند متصل کرده و عملیات مورد نیاز خود از قبیل واریز و برداشت را انجام دهد.

در شرایط حاضر مقیاس پذیری شبکه بلاکچین Ethereum، بسیار کم و کارمزد معاملات در آن بسیار زیاد شده که حتی در مواردی به چند صد دلار هم رسیده است. در چنین شرایطی، صرافی پنکیک سواپ بر روی بلاکچین هایی سوار شده که مقیاس پذیری بیشتری داشته و با کم کردن کارمزد‌ها و زیاد کردن سرعت تراکنش ها، کارایی صرافی های غیر متمرکز را بهبود بخشیده است.
صرافی پنکیک سواپ به منظور مدیریت معاملات، از ویژگی های استخر‌ های نقدینگی یا Liquidity Pools و سیستم اتوماتیک بازارساز یا Automated Market Maker بهره مند شده است که در ادامه این مقاله ارز دیجیتال به آموزش گام به گام این صرافی غیرمتمرکز خواهیم پرداخت.

شوهرم بهم پول تو جیبی نمیده (چیکار کنم شوهرم بهم خرجی بده؟)

برخی از زنان شکایت و گله می‌کنند که «شوهرم اصلا بهم خرجی نمیده. هر بار که بخوام ازش پول بگیرم باید هزار بار بهش بگم، توضیح بدم و خواهش کنم تا یکم بهم پول بده.» اگر شما هم از این موضوع ناراضی و گله‌مند هستید، این مقاله را مطالعه کنید. ابتدا دلایل اینکه برخی از مردان به همسرشان خرجی نمی‌دهند را توضیح می‌دهیم و سپس به راهکارهای حل این مشکل می‌پردازیم.

چرا شوهرم بهم خرجی نمیده؟

دلایل مختلفی برای این موضوع وجود دارد که شاید بیشتر مواقع، چند دلیل در کنار هم باعث می‌شود که این مشکل پیش بیاید.

شما شاغل هستید و شوهرتان دیگر لزومی نمی‌بیند به شما خرجی بدهد

برخی از مردان معتقد هستند که وقتی زن برای خودش کار می‌کند و شاغل است، دیگر لزومی ندارد که خودشان به او خرجی بدهند. خودش می‌تواند از پول خودش خرج کند. این طرز تفکر اشتباه است چون در یک زندگی مشترک که شما با هم زن و شوهر هستید، درست نیست که مرد برای خودش خرج کند و زن برای خود. بهتر است مدیریت مالی خانه به کمک و مشارکت زن و شوهر انجام شود و هر دو در شرایط نیاز، به هم پول بدهند. اینکه زن و مرد کار می‌کنند، دلیل بر این نیست که دیگر مرد به زن خرجی ندهد و یا پولش را برای کارهای شخصی خانم خرج نکند.

شوهر خسیس

مردانی که خسیس هستند و دوست ندارند از پول‌شان خرج کنند و یا به سختی زیاد و فقط در شرایطی که واقعا لازم باشد، پول‌شان را خرج می‌کنند، از جمله مردانی هستند که به همسرشان خرجی نمی‌دهند، مخصوصا اگر همسرشان شاغل باشد، با خود می‌گویند:«چه بهتر. زنم کار میکنه و دیگه نیازی به پول من نداره.» بنابراین خساست هم می‌تواند یکی از این دلایل باشد.

تربیت خانوادگی

شاید شوهرتان در خانواده‌ای بزرگ شده است که در آن مردان خانواده به همسران‌شان پول و خرجی نمی‌دهند و پول مرد و زن از هم جدا است و هر طور که هر کدام‌شان بخواهند خرج می‌کنند. اگر به این صورت باشد، پس دلیل اینکه همسرتان به شما خرجی نمی‌دهد، این است که از خانواده‌اش این را یاد گرفته است و در زندگی مشترک‌تان نیز به همین صورت پیش می‌رود.

می‌خواهد خودتان پول در بیاورید و برای خودتان خرج کنید

برخی از مردان به همسرشان می‌گویند:«خودت برو کار کن، پول در بیار و برای خودت خرج کن.» این افراد یا می‌خواهند از خودشان سلب مسئولیت کنند و خودشان نیاز مالی شما را بر عهده نگیرند و یا فکر می‌کنند با این کار، شما فردی خودساخته و مستقل خواهید شد که برای رشد شخصیتی‌تان خوب است.

خودش درآمد کمی دارد که کفاف خرج‌های شما را نمی‌دهد

درآمد برخی از مردان آن قدر کم است که شاید فقط کفاف اجاره خانه و خرج‌های زندگی و پرداخت قبوض خانه را بدهد و دیگر واقعا پولی برایشان نمی‌ماند که بخواهند ماهانه به شما خرجی بدهند.

شوهرم هر ماه چقدر باید به من خرجی بده؟

هر فردی برای این پرسش، پاسخ مشخصی دارد و نمی‌توان یک قانون قطعی تعیین کرد که به عنوان مثال هر زن باید از شوهرش ماهی یک میلیون تومان بگیرد. بنابراین جواب این سوال را باید خودتان تعیین کنید اما با در نظر گرفتن چند نکته باید این را مشخص کنید و از شوهرتان بخواهید:

• درآمد ماهانه او چقدر است؟
• خرج خانه ما چقدر است؟
• آیا شوهرم قسط و وام و… برای پرداخت به بانک و یا اشخاص مختلف دارد؟
• نیازهای من چیست و به چقدر پول در ماه نیاز دارم؟
• آیا نیازی که من دارم با درآمد و خرج و مخارج زندگی و آنچه که برای همسرم باقی می‌ماند هم خوانی دارد یا خیر؟

این موارد را بررسی کنید و سپس تعیین کنید که در ماه چقدر باید خرجی از شوهرتان بگیرید. همیشه شرایط او را در نظر داشته باشید و خواسته‌تان را با توان مالی او و خرج و مخارج زندگی‌تان تطبیق دهید تا مشکلی پیش نیاید و چگونه پول خود را دو برابر کنیم؟ او هم بتواند این میزان پول را بدهد.

چه کار کنم شوهرم بهم خرجی بده؟

دلیل اینکه شوهرتان به شما خرجی می‌دهد چیست؟

ابتدا از دلایلی که در این مقاله توضیح دادیم، دلیل اینکه شوهرتان به شما خرجی نمی‌دهد را پیدا کنید تا با راهکار و واکنش مناسب جلو بروید و موفق شوید با همسرتان صحبت کنید و درباره خرجی دادن، به توافق برسید. هر یک از دلایل فوق، می‌تواند راه حل خاص خود را داشته باشد. حتی اگر خودتان دلیلش را نمی‌دانید، می‌توانید از او بپرسید که چرا این کار را نمی‌کند؟ با این پرسش و گفتگو، متوجه طرز تفکر او در این زمینه می‌شوید.

بخش زیادی از درآمدتان را پس انداز کنید

اگر دلیل شوهرتان این است که چون حقوق زیادی می‌گیرید دیگر نیازی نیست به شما خرجی بدهد، سعی کنید هر ماه بخش زیادی از درآمدتان را پس انداز کنید و بعد از شوهرتان خرجی بخواهید و به او بگویید که شما پس اندازها را با حقوق خودتان انجام می‌دهید و چیزی که برای شما می‌ماند کم است و گاهی نیاز دارید که از او پول بگیرید. با او صحبت کنید که نمی‌خواهید تمام حقوق‌تان را خرج کند، به همین دلیل او هم باید کمک خرج شما باشد.

از چیزهایی که برایتان می‌خرد بسیار زیاد تعریف کنید و از او قدردانی کنید

زمانی که همسرتان برای شما چیزی می‌خرد حتما از او تشکر و قدردانی کنید، بسیار زیاد از سلیقه‌اش تعریف کنید و بگویید که چقدر دوست دارید وقتی او برایتان چیزی می‌خرد. وقتی هدیه‌تان را می‌گیرید، به شدت خوشحالی‌تان را نشان دهید و حتی اگر هدیه باب میل‌تان نبود، این موضوع را مستقیما به او ابراز نکنید و در این صورت هم تشکر و قدردانی کنید. اگر این کار را انجام دهید، شوهرتان احساس می‌کند شما دوست دارید او برایتان خرج کند و چیزی بخرد و قدردانی می‌کنید بابت پولی که برای شما خرج کرده است، به علاوه دفعات بعدی نیز برای دیدن مجدد خوشحالی‌تان، برایتان هدیه‌هایی خواهد خرید چون از واکنش خوب‌تان خودش هم لذت می‌برد. پس انجام دادن این کار باعث می‌شود او بیشتر برایتان بخرد و یا هزینه‌ای که برای شما می‌کند را بی‌فایده نداند و بیشتر برایتان هزینه کند.

وقتی از او پول می‌خواهید، هدف‌تان از گرفتن پول را هم بیان کنید

وقتی از او پول می‌خواهید، بگویید که چرا نیاز دارید و سعی کنید با این جملات مثل «تو مرد زندگی منی، از تو پول نگیرم، دیگه از چه کسی باید پول بگیرم؟» یا «من به کمک تو نیاز دارم در خرید این وسیله.» درخواست‌تان را بیان کنید. با این جملات، شما به شوهرتان مقام و ارزشمندی می‌دهید و باعث می‌شود او از اینکه به او اعتماد به نفس دادید و به او نیاز دارید، خوشحال شود و به شما پول لازم را بدهد. این نکته را بدانید که مردان به هدف هر کار، بسیار زیاد توجه می‌کنند، به همین دلیل است که باید حتما هدف از آن کار را بدانند. پس گفتن اینکه قصدتان از پول گرفتن از او چیست، مهم است.

شما نمی‌توانید تربیت خانوادگی‌اش را تغییر دهید

فرزندان از خانواده‌شان چیزهای زیادی می‌آموزند و شما قادر نیستید این تربیت خانوادگی را تغییر دهید. همیشه وقتی می‌بینید خانواده یک نفر عادات بد یا متفاوتی را دارد، باید بدانید که احتمال اینکه این فرزندان هم این عادات را داشته باشند، زیاد است. پس اگر خرجی ندادن را از خانواده‌اش آموخته است و قبل از ازدواج هم شما این موضوع را دیده بودید، تغییر دادنش آسان نیست و بدون اینکه خودش بخواهد، شما نمی‌توانید تربیت خانوادگی و طرز تفکرش را تغییر دهید. سعی کنید با این موضوع کنار بیایید و با راهکارهایی که در این بخش آورده‌ایم روی شوهرتان تاثیرگذار باشید تا گاهی به شما خرجی بدهد.

کم کم شروع کنید

شما نمی‌توانید بعد از اجرای این راهکارها، ناگهان از او ماهی 5 میلیون پول بگیرید. از چند هزار تومان شروع کنید تا کم کم او به این روال عادت کند و مقاومت نداشته باشد.

در دادن خرج‌های خانه با او همکاری کنید

گاهی شما هم از درآمد خودتان خرج کنید برای دادن اقساط و یا خرج‌های خانه تا شوهرتان ببیند که شما در کارهای او همکاری و مشارکت می‌کنید. خودش نیز شاید یاد بگیرد که در کارها و خرج‌های شما متقابلا مشارکت کند. در مقابل اگر شما بگویید:«خرج خانه کامل با خودته و من از حقوقم خرج نمی‌کنم.» او هم شاید بگوید که خرج‌های خودتان کامل با شما است اما وقتی یک فضای مشارکتی در خانه حاکم باشد، این مشکل حل می‌شود.

به شوهرتان برچسب نزنید

هرگز از این جملات استفاده نکنید: «تو آدم خسیسی هستی.»، «تو مسئولیت‌پذیر نیستی.» یا «تو تنبلی و زورت میاد برام خرج کنی.» هرچقدر شما با لحن و کلمات بد صحبت کنید، شوهرتان در برابر تغییر بیشتر مقاومت خواهد کرد و مشکل حادتر می‌شود. پس مراقب چیزهایی که می‌گویید باشید.

توقعات‌تان را تنظیم کنید

توقعات و خواسته‌هایتان را طبق شرایط شغلی و درآمد او، خرج و مخارج خانه و… تنظیم کنید تا با خواسته‌های زیاد، به شوهرتان فشار نیاورید و باعث شوید که اصلا او دیگر نخواهد خرج کند.

از مشاور کمک بگیرید

صحبت با زوج درمانگر در بروز مشکلات در زندگی مشترک ضروری و کمک‌کننده است. به جای اینکه خودتان با شوهرتان کلنجار بروید و برای حل مشکلات، زندگی مشترک‌تان را خراب کنید، می‌توانید از زوج درمانگر کمک بگیرید تا راه حل‌های درست و منطقی را دریافت کنید و مشکلات‌تان بدون تنش حل شود. در این زمینه هم زوج درمانگران همیار عشق می‌توانند شما را راهنمایی کنند.

سخن پایانی

برخی از زنان از شوهرهایشان شکایت می‌کنند که شوهرشان به آنها خرجی نمی‌دهد و انتظار دارد خودشان کار کنند و برای خودشان خرج کنند و یا به خاطر طرز تفکر و تربیت خانوادگی، اصلا خرجی دادن را قبول ندارند، بلکه می‌گویند:«هرچی میخوای بگو من برات می‌گیرم.» اگر می‌خواهید این مشکل را حل کنید، باید ابتدا دلیل این مشکل را پیدا کنید که مثلا به دلیل خساست همسرتان است یا به خاطر تربیت خانوادگی و… با همسرتان گفتگو کنید و از او دلیلش را بپرسید و بعد سعی کنید کم کم او را تشویق کنید و به او احساس مردانگی و غرور بدهید تا برای شما خرج کند و وقتی هدیه‌ای برایتان می‌گیرد، خوشحالی‌تان را نشان دهید و قدردانی کنید تا احساس کند خرج کردن برای شما سودمند است. اگر این مشکل به کمک راهکارهای این مقاله حل نشد، می‌توانید با زوج درمانگران همیار عشق مشورت کنید و طبق دلیل این مشکل و شرایط ارتباط‌تان با همسرتان، راهکارهای درست را دریافت کنید.

هفت اشتباه رایج در مورد وام که به شما ضرر می‌زند

شاید شما هم شنیده باشید که بهره بانکی در ایران، در چگونه پول خود را دو برابر کنیم؟ مقایسه با کشورهای پیشرفته خیلی زیاد است. اگر بپذیریم که بهره بانکی، قیمتی است که برای در اختیار گرفتن وام می‌پردازیم، یعنی پذیرفته‌ایم که وام در ایران خیلی گران است. اما گران بودن وام بانکی منتهی به یک تناقض منطقی می‌شود: چرا این کالای گران تا این اندازه خواهان دارد؟

برای اطلاع از بهره واقعی وام بانکی، لازم است عدد بهره را از عدد تورم کم کنیم. یعنی اگر بهره وام بانکی 17 درصد باشد و تورم 15 درصد، در عمل بهره‌ای که به وام تعلق می‌گیرد 2 درصد خواهد بود. برای سال‌ها بهره بانکی از عدد تورم کوچک‌تر بود. این یعنی بهره واقعی در ایران منفی بود و وام‌گیرنده به خاطر پولی که می‌گرفت تشویق می‌شد. برای همین مردم زیادی متقاضی وام بودند. صف طویل وام‌گیرنده‌ها باعث شد که بسیاری از مردم بدون در نظر گرفتن شرایط، به هر وام ممکنی آری بگویند. همین موضوع، به‌خصوص در بازار سیاه و در مجراهای‌ غیررسمی (وام گرفتن از اشخاص بجای بانک) باعث کلاه‌برداری‌های زیادی شد. در این مقاله به هفت تصور نادرست در مورد وام می‌پردازیم.

1- وام، جایزه نیست!

همان‌طور که گفتیم سال‌های‌سال به خاطر بهره واقعی منفی، مردم زیادی در صف دریافت وام بودند. استدلال بسیار ساده بود. اگر با پول وام یک قطعه زمین می‌خریدیم و بعد از یک سال آن را می‌فروختیم چگونه پول خود را دو برابر کنیم؟ و وام را تسویه می‌کردیم، یک پولی برایمان می‌ماند.

همین موضوع باعث شد که مدیران بانکی قدرت پیدا کردند. شناختن کسی که در بانک کار می‌کند یک مزیت شد و آن‌ها برای دوستان و آشنایان وام جور می‌کردند. تعیین شرایط دشوار برای گرفتن وام هم حاصل صف طویل خواهندگان بود.

تعیین شرایط دشوار برای گرفتن وام هم حاصل صف طویل خواهندگان بود.

در چنین فضایی مردم به وام به چشم جایزه نگاه می‌کردند. اگر موقعیتی پیش می‌آمد که می‌شد وامی گرفت، هیچ‌کس درنگ نمی‌کرد. از طرف دیگر وام‌دهنده هزار منت می‌گذاشت بر سر متقاضی. حتی گاهی پیش می‌آمد که از متقاضی درخواست‌هایی عجیب کند. از راه انداختن کارشان در سازمان دیگر تا دریافت بخشی از مبلغ وام به‌عنوان هدیه و کارمزد.

لازم است بدانیم که وام بانکی پاداش و جایزه نیست. بانک در مقابل پولی که در اختیار مشتری‌ها می‌گذارد دستمزد (بهره) می‌گیرد. آیا نانوا به خاطر نانی که به شما می‌فروشد منتی بر سرتان می‌گذارد؟

2- وامی که از بانک می‌گیرید پول نیست، سرمایه است!

بسیاری از مردم برای نیازشان به پول به سراغ وام می‌روند. البته که شما می‌توانید با پولی که از بانک می‌گیرید مخارج خود را پرداخت کنید، ماشین و خانه بخرید، حقوق معوقه کارمندهایتان را بپردازید یا برای همسر خود هدیه بخرید. اما این کار اشتباه است.

به کلمه سرمایه دقت کنید: واژه «سر» به‌علاوه واژه «مایه». سرمایه سرچشمه‌ای است که از آن پول ساخته می‌شود. مثلا اگر با وام خود تلویزیون و پلی‌استیشن بخرید، از وام خود به‌عنوان پول استفاده کرده‌اید. در این حالت چون در مقابل وام بهره می‌پردازید، کالاهای موردنیاز خود را گران خریده‌اید و متضرر شده‌اید.

پولی که برای راه‌اندازی کسب‌وکار خرج می‌کنید به سرمایه تبدیل می‌شود.

اما اگر با همین پول پلی‌استیشن و تلویزیون بخرید و گیم‌نت راه بیندازید، پول خود را به کار انداخته‌اید. ممکن است سالانه 50 درصد سود خالص کسب کنید که قسمتی از آن را به‌عنوان بهره سرمایه به بانک پرداخت می‌کنید. در این حالت ضرری متوجه شما نخواهد بود، هرچند حاشیه سودتان کم می‌شود.

3- با وام نمی‌شود وام را پس داد!

فرض کنید یک وام 20 میلیون تومانی با بهره 20 درصد گرفته‌اید و حالا نمی‌توانید اقساطش را پرداخت کنید. بعضی از آدم‌ها در این شرایط باز به سراغ بانک می‌روند و یک وام 20 درصد دیگر می‌گیرند تا وام قبلی را تسویه کنند.

نکته مهم این است که در این حالت وام شما تسویه نمی‌شود. شما 20 میلیون تومان بدهی داشتید و هنوز همان‌قدر بدهکار هستید. با این کار فقط بهره وام خود را دو برابر کرده‌اید که اشتباه بزرگی است.

ریشه این مشکل در نگاه نادرست به وام است. اگر وام وارد کسب‌وکار شود و سود بسازد، بازپرداختش کار ساده‌ای خواهد بود. اما اگر این پول را به بازار ببریم و خرج کنیم، باید آن را از درآمد فعلی خود پس بدهیم. اگر درآمد ما کافی بود، به وام نیازی نداشتیم. این چرخه باطل پرداخت وام را سخت می‌کند. در این شرایط بزرگ‌ترین اشتباه این است که برای پس دادن وام، دوباره وام بگیریم.

4- قسطی که پرداخت می‌کنید از بدهی شما کم می‌شود!

فرض کنید یک وام 10 میلیون تومانی با 12 قسط و بهره 20 درصد گرفته‌اید. هرماه باید چقدر بپردازید؟

در سیستم‌های بانکی مقدار اقساط از روی روابط دقیق ریاضی محاسبه می‌شوند. اما در بازار سیاه (وقتی از جایی غیر از بانک وام می‌گیرید) خیلی ساده با روابط مالی بازی می‌کنند تا سود بیشتری کسب کنند.

مثلا ممکن است بگویید 20 درصد از 10 میلیون تومان، می‌شود 2 میلیون. چون باید 12 میلیون را در 12 ماه پس بدهیم، باید هرماه 1 میلیون تومان قسط بپردازیم. این محاسبه از بیخ و بن اشتباه است.

در بازار سیاه خیلی ساده با روابط مالی بازی می‌کنند تا سود بیشتری کسب کنند.

شما درست لحظه‌ای که وام را می‌گیرید، 10 میلیون تومان بدهی دارید. بعد از ماه اول که یک‌میلیون تومان پرداخت کردید، 9 میلیون بدهکارید. وقتی در ماه آخر، آخرین قسط خود را می‌پردازید، بدهی ندارید. اما بهره 2 میلیون تومانی برای تمام پول حساب شده است. انگار بدهی خود را نپرداخته باشید.

اگر قرار بود 12 ماه بعد کل بدهی خود را بدهید، بهره 2 میلیونی معقول بود. اگر وام نمی‌گرفتید هم، بهره‌ای نمی‌پرداختید. پس حالا که رفته‌رفته بدهی خود را می‌پردازید، باید بهره‌ای بین عدد صفر و عدد دو میلیون تومان بدهید. یعنی 1 میلیون تومان. با این حساب اقساط شما 917 هزار تومان در ماه می‌شود، نه یک‌میلیون تومان. (926 هزار تومان با فرمول بانکی)

ممکن است وام‌دهنده بگوید «خب به‌جای 917 هزار تومان، به مدت 11 ماه اقساط یک‌میلیون تومانی بده. می‌شود همان 11 میلیون.» در این حالت باز هم بهره وام بیشتر از 20 درصد می‌شود. چون بهره 1 میلیونی برای 12 ماه به دست آمده است، نه برای 11 ماه.

5- هر پرداختی غیر از اصل پول، بهره است!

یک‌بار دیگر فرض کنید که وامی ده میلیون تومانی با بهره 20 درصد گرفته‌اید. همان‌طور که گفتیم باید در پایان سال 11 میلیون تومان پرداخت کرده باشید. اگر به غیر از یک‌میلیون تومان بهره، پول دیگری بدهید، بهره وام شما بیشتر از 20 درصد می‌شود.

مثلا ممکن است شما برای کسی که شما را به بانک معرفی کرده، یک هدیه 1 میلیون تومانی بخرید. دقت کنید که این هدیه را در همان ابتدا به او می‌دهید و نه بعد از تمام شدن اقساط. پس این 1 میلیون تومان بهره‌ای بیشتر از 20 درصد به وام شما اضافه می‌کند. باید از خود بپرسید که اگر دوستتان برای شما وامی با بهره 50 درصد پیدا کرده بود، باز هم از او تشکر می‌کردید؟

این مشکل به‌کرات در هنگام خرید اقساطی خودرو پیش می‌آید. خودرویی 100 میلیون قیمت دارد. آن را با اقساط یک‌ساله و بهره 20 درصد به شما می‌دهند. همان‌طور که دیدیم بهره 20 درصد برای پرداخت سالانه تقریبا 10 میلیون تومان خواهد بود. فروشنده به شما می‌گوید «قیمت خودرو با این بهره 110 میلیون می‌شود. پس 50 میلیون پیش‌پرداخت بدهید، هرماه 5 میلیون تومان.» توجه کنید که بدهی شما بعد از پرداخت 50 میلیون پیش‌پرداخت، 50 میلیون تومان است و بهره این پول باید 5 میلیون باشد، نه 10 میلیون. چرا شما باید برای پول نقدی که در همان ابتدا می‌پردازید، بهره بدهید؟!

یک حالت دیگر برای بالا بردن مقدار بهره، وقتی است که وام‌دهنده از شما می‌خواهد برای مدتی پولی را (بدون سود) در بانک سپرده‌گذاری کنید. مثلا 10 میلیون تومان برای مدت یک سال بگذارید، تا 10 میلیون وام 20 درصد بگیرید. در حالت عادی بانک باید به این ده میلیون سود می‌داد. چون شما پولی از بانک نگرفته‌اید، درست مثل این است که سود خود را به بانک تقدیم کرده باشید. اما همین بانک برای وامی که به شما می‌دهد سود می‌گیرد. پس این سود خیلی بیشتر از 20 درصد خواهد بود: 10 درصد برای دیر تحویل گرفتن وام، 10 درصد برای سپرده‌ای که گذاشته‌اید و 20 درصد برای وامی که می‌گیرید.

6- پس‌انداز کردن پول، بدون بهره نیست!

فرض کنید می‌توانید همین امروز 10 میلیون تومان وام با بهره 10 درصد بگیرید. اما به‌جای این کار ترجیح می‌دهید هرماه مبلغی کنار بگذارید تا بعد از 1 سال خودتان این پول را بدون پرداخت بهره جور کرده باشید. حقیقت آن است که در این صورت، باز هم بهره پرداخته‌اید!

مثلا می‌خواهید با وامی که می‌گیرید دستگاهی به قیمت ده میلیون تومان بخرید و کار کنید. بعد از یک سال که پول لازم را جمع کردید، آن دستگاه دیگر 10 میلیون نخواهد بود. با یک تورم 10 درصدی، حالا باید دستگاه را 11 میلیون بخرید. این یک‌میلیون اضافه که برای خرید دستگاه می‌پردازید، در عمل بهره است.

درک ارزش زمانی پول کمک زیادی به مدیریت وام می‌کند.

از طرف دیگر شما می‌خواستید دستگاه را بخرید که با آن درآمد (مثلا ماهی دو میلیون تومان) کسب کنید. اما حالا یک سال گذشته است و شما این پول را به دست نیاورده‌اید. اگر وام گرفته بودید، الان یک دستگاه داشتید و به‌علاوه 13 و نیم میلیون تومان سود خالص (24 میلیون درآمد منهای 10.5 میلیون بازپرداخت وام). الان فقط یک دستگاه دارید. پس به‌اندازه 13.5 میلیون تومان عقب افتاده‌اید. (به این هزینه، هزینه فرصت می‌گویند. هزینه فرصت یک هزینه واقعی است.) با افزودن این مبلغ به 1 میلیون تومانی که دستگاه گران شده، بهره پس‌انداز شما 145 درصد بود! در حالی که می‌توانستید یک وام 10 درصدی بگیرید و کار را شروع کنید.

7- وام به‌هیچ‌عنوان چیز بدی نیست!

حتی بزرگ‌ترین و موفق‌ترین شرکت‌های جهان هم وام می‌گیرند. وام بانکی (و به‌طورکلی ایجاد بدهی) یکی از مرسوم‌ترین شیوه‌های تامین مالی است. چه ابعاد کسب‌وکار کوچک و خانوادگی باشد، چه در شرکتی بزرگ و چند ملیتی، برای مدیران این بنگاه‌ها گزینه وام گرفتن همیشه روی میز قرار دارد. مهم این است که بتوانیم وام بانکی را در مراحل دریافت کردن، خرج کردن و پس دادن به‌درستی مدیریت کنیم.

همان‌طور که دیدیم ممکن است یک وام 40 یا 50 درصدی را به اسم وام 20 درصدی به شما قالب کنند. اما این که 40 درصد برای وام گران است یا ارزان به عوامل زیادی بستگی دارد. یکی از این عوامل، شرایط بازار است. وام هم یک کالا است که قیمت آن در بازار و بر مبنای عرضه و تقاضا تعیین می‌شود. از طرف دیگر خیلی مهم است که می‌خواهید با وام خود چه‌کار کنید. اگر می‌خواهید بر روی کسب‌وکاری با حاشیه سود 20 درصد سرمایه‌گذاری کنید، وام 21 درصدی گران است. اما اگر قرار است (واقعا قرار است) در یک سال 200 درصد سود کنید، گرفتن وام 50 درصدی توجیه دارد. درهرصورت اگر قصد دارید کسب‌وکاری سودآور بنا کنید، از وام نترسید، اما حتما قبل از گرفتن وام با یک کارشناس مالی مشورت کنید.